Иә, Шығанақ ескерусіз қалды деуге ауыз бармайды. Қара еңбектің қайталанбас ұлы тұлғасын ескерусіз қалдыру мүмкін емес-ті. Кеңестік идеология Шығанақты еңбекті насихаттаудың туы ретінде көтеруге тырысты. Республика Үкіметі оны мәңгілік есте қалдыру туралы арнайы қаулы қабылдады. Шығанақтың дәстүрін жалғастыру туралы бастама көтерілді. Шығанақтың ақ тарысын жоғалтып алмау үшін бұйрық та берілді, мерзімдік басылымдарда да аз айтылған жоқ. Бірақ қаулы орындалған жоқ, бастама аяқсыз қалды, Шығанақтың ақ тарысы тары өсірудің әлемдік каталогынан мәңгілік орын тепкенмен, өзінің туған жерінде жоғалуға айналды.
Бұл қалай? Мазасыздық пен шарасыздық сол күйінде «көрпеге қарай көсілудің» синониміндей болып қала бере ме? Шығанақ сияқты ұлы тұлғаны қазіргі деңгейден әрі ұлықтаудың қажеті жоқ па? Шығанақ, шын мәнінде, бас әріппен жазылатын Еңбек деген ұлы ұғымның жинақы бейнесі еді. Ол бейне жасалмады. Классик жазушымыз Ғ.Мұстафиннің арнайы тапсырмамен жазған романында Шығанақ идеологиялық бейнеден әріге аса алмады.
Еңбекті құрметтесек, Шығанақты құрметтейік дейтін перзент сөзін қайталауға тура келіп тұр. Өйткені автордың бұрын да айтып жүргеніндей, Шығанақ табиғатынан ешқандай құрмет күтпеген жан, бұл құрмет бізге, бізден кейінгі жас ұрпаққа қажет, жас ұрпақтың еңбек қадірін жан-тәнімен сезінуі үшін қажет. Кезінде Бүкілодақтық халық шаруашылығы жетістіктері көрмесінің Қазақстанға арналған павильонының табалдырығынан аттаған адамды ең алдымен, сол табалдырықтың екі жағында ұлт атынан өнер мен еңбектің символындай болып бой көтерген Жамбыл мен Шығанақ талай жүректі ыстық ықыласқа бөлеп тұрушы еді ғой. Ашаршылық пен соғыс қыспағында, адам қолымен жасалған адам шыдай алмастай зұлматтармен арпалыса жүріп осыншалық ерлік жасаған еңбек адамының ұлылығына таңданған, әлемдік жаңалықтардың іздеушілерін ешкімнің шақыруынсыз, тек өз жүректерінің қалауымен тер сіңген талыс тебінгінің тілігіндей Ойылға қайта-қайта ат сабылтқан, ғылым өрісінен асып, әлемдік ғалымдарды таңдандырған ерлік қандай да болсын құрметке лайықты еді. Бірақ өкінішке қарай, тап осы аса қажетті құрметтің тиісті жолы болмай-ақ келеді. Неге? Неліктен бұлай таусыла сөйлеп отырмын, аталған мақаладан бұған толық жауап алуға болады. Аудандық биліктің мүмкіндігіне сыя бермейтін, әлдеқайда биік, одан әлдеқайда өрісті шешімдерге енді тиісті азаматтар сергек қарайтын болар деп ойлаймыз.
Қорыта айтқанда, еңбекті бағалау Шығанақ сынды елі үшін тер төккен, еңбек еткен ерлерді бағалаудан бастау алады емес пе?!
Сырым БАҚТЫГЕРЕЙҰЛЫ,
журналист,
Ойыл ауданының құрметті азаматы
Ақтөбе облысы