Ұлы Отан соғысының сұрапыл жылдарын басынан кешірген халық үшін Жеңіс мерекесінің орны айрықша екенін айтып жатудың өзі артық секілді. Ұлы Жеңісті әперген ардагерлеріміз мәңгі біздің жадымызда. Осындай ерлік пен өрліктің символына айналған адамдардың бірі менің атам – Бимәли Есмаханов.
Б.Есмаханов Ақтөбе облысы, Ырғыз ауданының Қарақұм ауылында дүниеге келген. Мен Бимәли атам мен Бибатпа әжемнің отыз бір немересінің үлкенімін. Балалық шағым сол кісілердің көз алдында өтті. Атамның өмір жолы мен Отанға, анаға, жарға және балаға деген сүйіспеншілігі сияқты адами қасиеттері мені әрдайым игілікті істерге жігерлендіріп отырды. Қазіргі таңда жастарға айтып жүрген патриотизм, ел мен жерді сүю, үлкенді құрметтеп, кішіге қамқорлық көрсету секілді қасиеттердің барлығы Бимәли атамның өмір жолынан кездеседі. Мен де ес кіргелі осындай қасиеттерді бойыма сіңіруге тырысып бақтым. Бастан өткерген қиындықтарын естігенде сол уақыттағы бүкіл қазақ халқының қиын-қыстау тіршілігі көз алдыңызға елестейді.
Атам екі соғысқа да қатысқан кісі. Әскерге шақырылысымен-ақ атақты Фин ұрысына қатысады. Одан елге қайтам ба деп жүргенінде Ұлы Отан соғысы басталып кете барады. Қолына қару ұстаған қалпы майданның алғы шебіне аттанған. Көптеген ауыр шайқастарға қатысып, қарулас достарына ерліктің үлгісін көрсетеді. Қазақ баласы деген сөзге кір келтірмепті. Мұз жастанып, қар жамылған жылдары жөнінде атам әңгіме айтқанда тебіреніп кететін. Миллиондаған адамның қаза болғандығы жанына бататын. Соғыстың аты соғыс, Бугульме қаласы маңындағы сұрапыл шайқас кезінде атам ауыр жараланып, артынша әскерден босатылады. ІІІ дәрежелі Ұлы Отан соғысы орденіне, бірнеше медальдарға ие болған.
Бимәли атам елге оралған соң да Отанына пайдасын келтіруге кірісті. Мектепте әскери дайындық пәнінен дәріс оқып, оқушыларды қасиетті Отанды сүюге, оны қорғай білуге тәрбиеледі. Бірақ, жан алысып, жан берісіп жатқан ауыр кезеңде атам мұндай жұмысты өзіне қол көрмей, соғыс майданына жарамасам, онда еңбек майданына барамын деп Бершүгір стансасының маңындағы көмір шахтасына жұмысқа келеді. Соғыстың қиын жылдары. Қорғаныс өнеркәсібіне көмірдің аса қажеттілігін атам жан-тәнімен түсіне білген екен. Онда да еңбек етудің үлгісін көрсетіп, азғантай уақыттың ішінде қатардағы кен қазушыдан кеніштің бас инженері дәрежесіне дейін көтерілген. Осы еңбек атамды биіктерге көтерді. Бақыт пен қуаныш сыйлады. Кеніште жүріп менің әжем Бибатпамен танысып, екеуі шаңырақ көтереді. Берекелі үлкен отбасыға айналады. Арыстан, Балапан, Асан, Әсем, Үсен, Хасен, Есен, Есенгелді, Айтбек есімді балалары дүниеге келді. Қызметі ауысып ішкі істер органына келген атам мұнда да құрмет-беделсіз болмады. Атам жөнінде ақтөбелік Лесбек Ізбанов секілді әріптестері әрдайым жылы сөзбен еске алады. Өсіп-өнген отбасы деп айтып жатады. Осылайша адал еңбектің арқасында атамның ұрпақтары ел сыйлайтын бір қауым елге айналды. Бала-шағалары әртүрлі қызметтерде абыройлы еңбек етуде.
Ұлы Жеңісті жақындатып, ұрпақтары үшін қан төккен аталарымыздың қатары күн санап сиреп келеді. Ардақты атам 1997 жылдың 27 қаңтарында 78-ге қараған шағында мәңгілікке көз жұмды. Ұлы Жеңістің 65 жылдығы қарсаңында менің атам Бимәли Есмаханов секілді Жеңіс күнін жақындатуға үлес қосқан барлық ардагерлерге шын көңілден бас иіп құттықтағым келеді. Арамызда аман-сау жүре беріңдерші, ардагерлер!
Гүлжан ЕСМАХАНОВА. АСТАНА.