Жаңа жылды қарсы алған күннің ертесінде қысқы демалысқа шыққан Әсет немеремді қасыма ертіп, сағындырған сүйікті Семейіме жөнеп бергенмін. Алматыда шаңғы тебуге Шымбұлақтай аса қолайлы жер бола тұра, бұл жолы Семейдің қарағайлы орманын жөн көрген едік.
Айтқандай-ақ, мұндағы таза ауа, елдегі азды-көпті өзгеріс-жаңалықтар көңілді көтеріп, қиялымызды шарықтатып жіберген. Сондай әсермен жүргенде «Семей» қонақүйінің қақ төбесіне сойдақтатып жазылған жазуға көзім түскенде әлгіндегі көңіл-күйім сап басылып қалғанын қайтерсіз! Өйткені, сонау кеңес кезінен сан ондаған жылдар бойы «Семей» деп аталатын қонақ үйінің төбесіне «Семипалатинск» деген жазу орнығып алыпты. Ал сол қонақүй қабырғасының екінші бір жақ шетіндегі қазақша және ағылшынша «Семей» деп жазылған жазу көзге тіптен де қораш.
Осы орайда осыдан бес-алты жыл бұрын Елбасы Жарлығымен ерке Ертіс жағасындағы ежелгі қала аты бұған дейін қосарланып келген атаудан біржола құтылып, Семей атанғаны, соған байланысты ел газеті «Егеменнің» бетке жуық материалдар топтамасын беріп, алты алашқа жар салып, сүйінші сұрағаны еске оралған. Сонда етегімізден кері тартқандарды өз басым көрген де, естіген де емеспін. Ал ендеше, мына тіршілігімізге жол болсын! Бұл меніңше сыртқы күштердің әсері емес, өзіміздің бойкүйез мекеме басшыларының күйкі тірлігі, ессіз әрекеті! Атап айтқанда, қаладағы кез келген нысанды заңдық тұрғыдан тіркеп, соған рұқсат беретін мемлекеттік әділет басқармасының немқұрайдылығы. Соған әй дейтін әже, қой дейтін қожаның болмай отырғаны қалай!
Қазақ десең өзіңе тиеді. Қашан осындай бойкүйездіктен арыламыз өзі!
Дәулет СЕЙСЕНҰЛЫ, Семей қаласының құрметті азаматы.
АЛМАТЫ.