Қайырымдылықты бұлжымас қағидаға айналдырған Анаргүл Мушканова тағдырдың тәлкегімен алысып келе жатқан жан. Өз басы өмірдің өкпек желіне тоңып жүрсе де, жан жылуымен өзгені жылытқысы келеді.
Көктемгі су тасқыны кезінде елдіктің ерен үлгісі үміт отын лаулата түсті. Ел Президенті Қасым-Жомарт Тоқаев тасқынмен күрес шараларына белсене атсалысқан ел азаматтарын марапаттау рәсімінде сөз сөйледі. Онда «Бұл – құтқарушылар мен ұшқыштардың қажырлы еңбегінің нәтижесі. Әбіш Кекілбаев: «Елін сүйген азаматқа ең үлкен қайғы – өз халқының тағдырынан тыс қалу», деп айтқан. Ұлттық еріктілер желісі табиғи апат болған сәттен бастап ерекше белсенді болды. 50 мыңнан астам волонтер көмек керуендерін ұйымдастырды. Олар апат аймақтарына азық-түлік және басқа да қажетті заттарды жеткізуге атсалысты. Қазақстан халқы Ассамблеясының «Жүректен жүрекке» акциясы ортақ іске мол септігін тигізді», деді Президент.
Көкшетаулық Анаргүл Мушканова – «Lider.kz» мейірімді жүрек» еріктілер ұйымының мүшесі. Салтанатты жиынға қадам басқанда бұрын-соңды мұндай мәртебелі кездесуге қатысып көрмегендіктен бе екен, құтты өң мен түстің арасында жүргендей болды. Көз алдынан өткен өмір соқпағы, қызылды-жасылды дүниедегі қуанышы мен қиындығы, мұқтаж жандарға қолұшын созған сәттері көлбеп өте бастады.
Кір жуып, кіндік кескен топырағы – Омбы. Ес білгелі әкесінің қазақ даласы, жанынан арын биік қойған Алаш баласы туралы көп-көп керім әңгімені естіп өскен. Қазақтың даласы қандай кең болса, пейілі де соншалықты дер еді қайран да қайран әке. Бәлкім аманат іспетті әке ақылы сол кезден сүйегіне сіңген шығар. Омбы аграрлық университетінде оқып жүргенде кешкілік жұмыс істеді. Тапқан азын-аулақ ақшасын жұмсап, қаражаттан қысылған студенттерге көмектесіп тұратын. Алқаусыз жан қалауы. Түлкіқұрсақ жүрген құрбыларының мәз-мейрам болып қуанғанын көрудің өзі бір мерей.
Спортпен үзбей, шындап айналысты. Армрестлингтен Омбы қаласында өткен жарыста бірінші орынға ие болды. Құрбыларына тіршілікте темірдей төзімді болуы үшін саламатты өмір салтын сақтап, спортпен айналысу керек деген пікірін жиі айтатын. Аграрлық университеттен кейін Омбының іргесіндегі «Степное» кеңшарына зоотехник болып орналасты, ғылыми жұмыспен айналысты. Әріптестерімен бірге ірі қара малды будандастыру арқылы өнімділігі жоғары етті тұқым шығарды. Арада жылдар өткен соң, Раздольное селосында клуб меңгерушісі болып жұмыс істеді. Жас балаларды спортқа тәрбиеледі.
2006 жылы Көкшеге қоныс аударды. Қуанышы қойнына сыймаған. Ата-бабасының топырағы. Облыс орталығындағы Абай Мырзахметов атындағы университеттің заң факультетін тәмамдады. Көкшетаулық кәсіпкер Асқар Хасеновтің шаруашылығында екі жыл мал дәрігері болып жұмыс істеді. Кейін сайрап жатқан тағдыры жолында кесе-көлденең түскен қиындық бас көтертпеген. Шыдап бақты. Тумысынан төзімді еді, қиындыққа мойымайтын. Ұлағаты мол ұшқан ұяның тәлімі. 2008 жылы уақытша болса да паналайтын баспана таба алмады, оның үстіне жарық дүниеге кішкентай қызы келген. Тұрақты жұмыс болса жоқ, қос дипломы болғанымен, жұмысқа орналасу мүмкіндігі болмады. Тұратын жері болмай, бейімдеу орталығында үш күн қонып шықты. Осы жерде тағдырдың тәлкегіне түскен қаншама адаммен танысты. Тіршіліктің қара дауылы ұйтқи соғып, өзін де бір қиырға шығарып тастаса да, үнемі өзгеге қамқор болып жүретін әдемі әдетінен жаңылған жоқ. Жеті кезбенің ет жақын туыстарын тауып, тілдесіп, ағайынға қамқорлық жасау адамгершілік екендігін жетелеріне жеткізе айтып, табыстырған. Жетеуі де ағайынның алқауымен ел қатарына қосылып кетті. Бір кезде жаза басқан жалғыз қадамның кесірінен бас көтертпес бұралаң жолға түскен әлгі жетеудің иіндері бүтінделіп, қарындары тойып, қуанғандарын көргенде көңілі бүрлеген. Осы жерде Ғазез ақсақалмен танысты. Жетпісті алқымдап қалған адам екен. Әуелі орталықта жатқанына қарағанда жанашыры жоқ шығар деп ойлаған. Сөйтсе, бар екен. Іле телефондарын тауып хабарласқан. Немере інісі келіп ақсақалды алып кетті. Оған дейін Анаргүл ақсақалды мұнтаздай етіп киіндіріп, жуындырып, сақал-мұртын бастырып, дайындап қойған. Тағдырдың адамды аяуды білмес таяғы арқасына батқан ақсақал осы бір сәтте көңілі босап, кемсеңдеп сөйлей де алмай қалды. Толықси толғанып отырып, ақкөңіл Анаргүлге ақ батасын берген.
Төрткүл дүниені тұмшалап, қаһарын шаша келген жаман тұмаудың жайылған кезінде алты бекеттің арасында жүгіріп, кезекшілік атқарды. Ымырт үйірілгеннен бастап бозарып таң атқанша көз ілмейтін. Ешкім қолынан жетектеп әкеліп міндеттеген емес, өз еркімен. Халқына септігім тисін деген перзенттік пейіл. Таңертең бекеттегі кезекшілігі біткен соң, жұмысына жүгіретін. Әріптестері қажымайтын қайратына таңғалушы еді.
Биылғы көктем жалпақ жұртқа сынақ болды. Облыс орталығын қақ жарып өтетін қылдай Қылшақты өзені жағалауды бұзып, тұрғын үйлерді басып қалды. Қаумалаған қара өртке қанатымен су шашатын қарлығаш іспетті Анаргүл Ержанқызы тәулік бойы тыным таппай, қарғын сумен алысқан азаматтарға дәм дайындады. Міне, осы кезде ел бірлігі, жалпақ жұрттың тұтастығын өз көзімен көрген. Қандай абзал азаматтар десеңізші. Көктемнің қара суығында белуардан су кешіп жүрсе де мойымаған, табиғаттың тосын мінезіне төтеп берген халқының махаббатына тәнті болған. Былайғы жұртқа да дән разы. Қазан-ошақтың басында жүргенде қала халқы дүмеп келді дейсіз. Топан суды тоқыратуға талпынып жатқан құтқарушыларға қуат болсын деп дәм-тұзын әкеліп жатыр. Кәсіпкерлер ғана емес, жай адамдар да. Міне, сол кезде бірлігі бар елдің тірлігі тәуір болатынын ұққан.
«Елдің осы бір ыстық ықыласы, кең пейілі менің жанымды жадыратып жіберді, – дейді Анаргүл Мушканова. – Жамбылдан елу шақты құтқарушы келген. Біздің ақ дастарқанымыздан дәм татқан сол азаматтар әлі күнге дейін хабарласып, алғысын айтып жатады. Біз де қиын уақытта қолұшын берген атпал азаматтардың ерлікке бергісіз еңбегін ұмыта алмаймыз. Шын ерліктің, шынайы елдіктің белгісі осы емес пе?
Өзгеге жан шуағын төккісі келіп тұратын Анаргүлдің өз басында да шуақты күндер туа бастады. Марат есімді азаматпен танысқан. Автобус жүргізушісі екен. Алғашқы жары өмірден озыпты. Мүмкіндігі шектеулі бір қызы бар. Әуелі қызын баурына басқан. Жап-жас баланың болмысын көріп, бауыры езілгендей. Кейін шаңырақ көтеріп, бар тұрмысын заңдастырып, түтін түтетіп отыр. Қазір облыс орталығындағы қан орталығында еден жуушы болып еңбек етеді. Несі бар, адал кәсіп.
Тілдесе отырып байқағаным, кейіпкерімнің жанарынан шуақ төгіліп тұрады екен. Қоғамды ізгілендіретін де осындай кеңпейіл, елжанды адамдардың жүрегінің жылуы мен жанарының жарқын сәулесі ғой.
Көкшетау