Дариға-ай, көктем қыз еді, Дәурені кетіп, болды күз: От-бұйра шашын күзеді, Сартора салды, солды қыз.
Ойнап та күліп көктеммен, Жүрдім ғой албырт шағымда, Өрелі таңын өткергем Жанында, жасыл бағында.
Жыр еді-ау толы жан-жағым, Жырау ем қаннен қаперсіз, Ойламай өмір аржағын, Шайқадым, төктім қатерсіз.
Гүл еді-ау менің жан-жарым, Қыз еді-ау нәзік еліктен. Жұпарын шашып жан-жағым, Еліткем, жырды шеріткем.
Баянсыз деген сөз мәнін Баяғы кезде сезбеппін. Қызық пен қыздың тозбағын Түсінбей, бейғам ержеттім.
Дариға-ай, көктем қыз еді, Дәурені кетіп, болды күз: От-бұйра шашын күзеді, Сартора салды, солды қыз.
Қуандық Шаңғытбаев