«Қолда бар алтынның қадірі жоқ» демекші, осынау жердің рахатын біздің жерлестер көріп отыр ма? Меніңше, жоқ. Себебі Сыр ананың жағалауына демалыс орындары немесе балық аулау, суына шомылу үшін арнайы жер бөлініп, керек-жарақты құрал-саймандармен, қорғаныс заттармен жабдықталуы тиіс. Балаларымыздың демалуы үшін бюджеттен көрші аудандарға ақша аударылады. Бұл қаржы өзімізде қалса, көптеген кәсіпкерлер жұмыссыз жүрген қаншама адамға жұмыс тауып берер еді.
Сөзіміз дәлелді болуы үшін осы мәселенің мәнісін таяуда «Egemen Qazaqstan» газетінде жарияланған Ғ.Елшібайдың «Жағажай бар, жағдай да жасалады» атты мақаласынан үзінді келтірейік: «Түркістан облысындағы Шардара ауданы жағажай туризмін дамытуға қолайлы аймақ. Бұл мақсатта орман қоры жерінен елді мекен санатына ауыстырылған 255 гектар жер учаскесіне инженерлік-коммуникациялық инфрақұрылымдар құрылысына жобалық-сметалық құжаттама әзірлеп, құрылыс жұмыстарын 2019 жылы бастау көзделіп отыр.
«Жағажайдың туристік әлеуетін, жолаушылар легін зерттеп-есептеп жатқан инвесторлар Шардараға келетіндер саны көбейсе, әуежайды іске қосары анық. Жоба жүзеге асырылған соң алғашқы жылы келушілер саны 30 мыңнан асады деп болжанып отыр. Сондай-ақ жағажайдағы нысандардың жыл бойы жұмыс істеуі де жобада қаралған. Балық аулау, катерлермен серуендеу секілді қызметтерден туристік бағыттар дайындалуда. Кең көлемде әрі алғаш рет өткізілген «Safari Shardara» туристік фестивалі жағажайдың мүмкіндігі мен әлеуеті мол екенін аңғартты», дейді аудан әкімі Болатбек Қыстауов».
Енді Шардараның біздің аумақтағы жағалауына келейік. Көбіміз таяуда теледидардан «Шабдалы» атты телефильмді көрдік қой. Шардара теңізінің біздің тұстағы жағалауында түсірілген осы фильмді тамшалап отырып, қарайған тауы жоқ, сарқыраған өзені жоқ, кең жайлау көкмайсалы жайлауы жоқ, бұл көп нәрседен ғаріп не деген жер дегендерге өте дәлелді жауап еді деп қатты қуанғаным бар. Осы фильмді түсірген режиссерге рақметімді айтып отырдым.
Фильмде су жағалауы әдемі көрсетілген. Жағалауда тіршілік кешуші адамдардың бау-бақшасы да көкорайлы әсем екен. Дәл осы жерлерден балаларымызға арналған демалыс лагерін салуға болмас па? Тіпті ішкі туризмді дамыту үшін арнайы жоба жасап, Үкіметке ұсынып, демалыс үйлерін де салуға, демалысты қызықты ұйымдастыруға да болады ғой. Ол үшін алғашқы қадам Шардара ауданының әкімдігімен келісіп, су жолын ашуға мүмкіндік жасау. Яғни, Жетісай-Шардара су жолымен екі аудан тұрғындары келіс-барысты орнықтырады. Су жолы іске асқан соң өзара сауда-саттық, мәдени-әдеби, спорттық, іскерлік байланыс та рет-ретімен тіршілікке енеді. Ал Шардарада әуе жолы қалыпқа түссе, біздің адамдар да Шардараға ұшақпен жетіп, су жолымен үйіне ертерек келер еді.
Қазақстан қазір іскерлер мекені. Қаншама жобалар қолға алынып жатыр. Бәрі халық үшін. Соның бірі біздің аумақтағы Шардара мен Сыр ананың жағалауында болашақта орнығатын демалыс аймақтары болуы тиіс.
Бұл айтылғандар бірден іске аса қоймас. Дегенмен, өз жерімізді өзіміз түлетпесек, өз ұсынысымызды өзіміз жоғарыға өткізе алмасақ, онда туған жерге деген құрмет әдірем қалмай ма? Соңымызда азаматтыққа тән бір із қалдырмасақ, онда осы елдің азаматымын деп қалай ғана айта аламыз?
Өсімхан ПІСТЕБЕК,
журналист
Түркістан облысы,
Жетісай ауданы