Алғыс айту күні Қазақстанда тұрып жатқан өзге этнос өкілдері үшін ғана емес, еліміз тәуелсіздік алғаннан кейінгі кезеңде тарихи Отанына оралып, қасиетті ата жұртында ұрпақ тәрбиелеп, өсіп-өніп, бүгінде әрқайсысы үлкен бір әулетке айналып отырған қандастар үшін де қастерлі мереке деп санаймын.
Менің ата-анам 1992 жылы Ресейдің Қорған облысынан Тобыл өңіріне қоныс аударып, мінеки, отыз жыл болды, Қостанай облысында тұрып жатырмыз. Қазір Қазақстанның толыққанды азаматымын және өз елімнің шынайы патриотымын деп сеніммен айта аламын.
Ата-анам алғаш Қостанай облысының Ұзынкөл ауданындағы шағын бір елді мекенге көшіп келді. Ол кезде біз жастаумыз. Әлі есімде, ауыл халқы бізді шын жүректерімен, шынайы ыстық пейілдерімен қуана қарсы алып, жатсынбай бауырға тартты. Ата-анаммен танысып, қонаққа шақырысып, етене араласып жергілікті жұртпен дәм-тұзымыз жарасып кетті.
Ресейде малымыз көп еді, әкем төрт түліктің бәрін ұстады. Қоныс аударарда соның бәрін алып келді. Келе салысымен бізге тегін үй берілді. Екі-үш сағаттан кейін, сырттан машина гүрілі естіліп, ауламызға кіріп келе жатқандай болды. Үйден шықсақ, ауыл тұрғындары шөбін де, сабанын да, бидайы мен жемін де әкеп төгіп жатыр екен. Өстіп, көшіп келе салысымен, бір қысқа жететін мал азығын жинап алып, бір қарық болып қалдық. Әке-шешемнің бұл жақтың қазақтары қандай керемет! Өз еліңе, өз жеріңе ештеме жетпейді екен деп таңғалғаны бар.
Өзім кейін көрші ауылға, үлкен әулетке келін болып түсіп, 15 жыл бойы ата-енемнің тәрбиесін алдым. Осы әулетке келін болып жүріп, ана тілімді үйрендім. Жолдасым екеуміз 29 жыл бойы жарасымды отбасын құрып, бүгінде бала-шағамызды тәрбиелеп отырмыз. Қазір Тобыл қаласындағы Нұржан Наушабаев атындағы гимназияда мұғалім болып еңбек етіп жатырмын.
Ресей мектебінде оқып жүріп, Пушкин мен Лермонтовтың кітаптарын басыма жастап оқитынмын. Қазір Абай, Ыбырай, Нұржан аталарымыздың өлеңдерін оқып, танып-біліп, балаларға да ұлттық рухта тәрбие беріп жатырмын. Мектеп жұмысынан тыс уақытта облыстық Қазақстан халқы Ассамблеясының жанынан жұмыс істеп жатқан Аналар кеңесінің жұмысына атсалысып тұрамын.
Өзімнің үш ұлым бар. Туған ұлдарымның сыртында, жолдасым екеуміз тағдыр тәлкегіне түсіп, ата-аналарының қамқорлығынан айырылған үш баланы тағы асырап алдық. Қазір төрт ұлым, екі қызым бар. Бәрі қазақ мектебінде білім алады. Бақытты анамын, өзім ұнатып істейтін жұмысым бар. Өнеге көріп, бесігінен түзу өсіп келе жатқан алты балам бар. Жаратқанның осы бергеніне шүкір деймін. Бүгінде нәпақамызды адал еңбекпен тауып, тату-тәтті үлгілі отбасы болып отырмыз. Осындай бақытқа жеткізген еліме, жеріме алғысым шексіз. Ең бастысы, еліміз аман, жұртымыз тыныш, аспанымыз ашық болсын. Ана ретінде айтарым, тыныштық пен бейбіт өмірге ештеңе де жетпейді.
Айтжан КІШКЕНТАЕВА,
Н.Наушабаев атындағы гимназия мұғалімі
Қостанай облысы,
Тобыл қаласы