Тұтастық пен татулық – ең ұлы құндылықтар
Сәрсенбі, 2 мамыр 2012 8:03
Ұлттық мереке-мейрамдарымыздың да қайта түлегендігіне қанағат сезімімен қараумен бірге, “Көне рәсім” ретінде бірқатар елдер мереке тізімінен алып тастаған 1 Мамыр мерекесін бірнеше жылдан бері қазақстандық ағайындар өз ішіндегі ұлтаралық татулық пен достық, бауырластық, ынтымақ мерекесі ретінде салтанатты түрде тойлайтын болғандығы осы ел мемлекеті мен басшыларының сындарлы саясатының және бір оңтайлы жағы деп білемін. Дәлірек айтқанда, Қазақстанның бір елде өмір сүретін көп ұлт өкілдерінің мәдениетін, өнерін, тілін, дінін, дәстүрін дамытуға әділ қарау саясаты көптеген елдерге үлгі-өнеге болары анық.
Сәрсенбі, 2 мамыр 2012 8:03
Ұлттық мереке-мейрамдарымыздың да қайта түлегендігіне қанағат сезімімен қараумен бірге, “Көне рәсім” ретінде бірқатар елдер мереке тізімінен алып тастаған 1 Мамыр мерекесін бірнеше жылдан бері қазақстандық ағайындар өз ішіндегі ұлтаралық татулық пен достық, бауырластық, ынтымақ мерекесі ретінде салтанатты түрде тойлайтын болғандығы осы ел мемлекеті мен басшыларының сындарлы саясатының және бір оңтайлы жағы деп білемін. Дәлірек айтқанда, Қазақстанның бір елде өмір сүретін көп ұлт өкілдерінің мәдениетін, өнерін, тілін, дінін, дәстүрін дамытуға әділ қарау саясаты көптеген елдерге үлгі-өнеге болары анық.
Ал 1 Мамыр күніне келсек, ол Қазақстанда ұлттық, діни алалығы жоқ, барлық ұлт өкілдері сол күні жаппай ортақ, қуанышқа бөленіп, бір-біріне кірбіңмен емес, шат күлкімен қарайтын ынтымақ тойына айналғанын көріп, біліп отырмыз. Бұл күні қазақтар ғана қауқылдасып, көрісіп, құшақтасып амандаспайды, барлық ұлттар жүздесіп, дидарласып, бірігіп мәз-мейрам той жасайды. Бірімен-бірі тең саналып, бірін-бірі сыйлап, құрметтеп, бұрын бір көрген болса, енді білісіп, біліскен болса, танысып, тамырласып, достасып мәре-сәре болады. Қандай жарасымдылық.
Алла сақтасын, қайсыбір елдерде бұл күні ынтымақ мерекесін атап өткенді былай қойып, ұлтымен, дінімен, тіпті бір діннің ішінде бірнеше ағымға бөлініп, жақ-жақ болып жанжалдасып, қырқысып жатқанына қарап, «тізгінді тең ұстап» дұрыс саясат жүргізе алмаған, өзінің сыңаржақтығына халқының мүддесін құрбан еткен мемлекетіне, көшбасшыларына налып, ренжисің. Бір отбасындағы балалар да бітім-жаратылысы, мінез-құлқы, ақыл-ойы, бойы жағынан да әр түрлі болады емес пе. Бірақ, жаман болсын, жақсы болсын, «іштен шыққан шұбар жылан» деп ата-анасы солардың бәрін бірдей көреді, бәріне бірдей жаны ашып, қайырым, қамқорлық жасағысы келеді. Өйтпейінше, артық көретін баласы еркелеп, емексіп кетуі мүмкін де, сәл төменшіктеу санаған баласы жатбауыр болып, тіпті артық көрілетін туысқанымен өштесіп, жауласып кетуі де ықтимал. «Іштей қанша жек көрсең де өз бауыр етің – балаң емес пе, қуанып қалсын, басынан сипай сал», деп қазақтың қариялары ақыл айтатын.
Бір отанның ішіндегі ұлттар да сол бір отбасындағы балалардай. Мемлекет пен үкімет, оның басшылары сол ұлттар үшін біреуі әке, екіншісі шеше деген сөз. Оның қайырымдылығы, қаталдығы да бәріне ортақ, тең болса, ел іші іріп, ұлтаралық араздық туындамайтындығын Қазақстанның жиырма жылдық тарихи тәжірибелері дәлелдеп берді. Жоғарыдағы бейнемен айтсақ, бір елдің ішіндегі әр ұлт бір отбасындағы көп бала деген сөз. Ол балалар бір-бірін жақын тартып, ересегі кішіректеріне жанашырлық, қайырымдылық жасап, арқадан қағып мерейін өсіріп, кішілері ағаларын құрметтеп, қолқанаты болып, қолқабыс жасап, «хан көтеріп» өзара сыйластықта болса, отбасының ырыс-берекесі кемелденіп, ол шаңырақтағы адамдар да рахатта тұрып, бақытқа кенелетіні секілді, бір отандағы сыйластықты ардақ тұтқан көп ұлт халықтарының шырқы бұзылмай, күн сайын құт-береке ұйысып, елі өркендеп, оның халықаралық беделі арта береді екен. Бұл да Қазақстанның ғибрат, тағылымы.
Ұлттық бірлікке зәредей болса да нұқсан келтіретін жәйттер, әсіресе, адам баласының «жанды жері» – дін, тіл, ұлттық салт-дәстүр тұрғысында жатсыну, кемсіту, келемеждеу әрекеті байқалса, ол төңіректен береке кететінін аңғарып жүрміз. Осы жағдайдан ақылы бар әрбір адамның абай болғаны лазым.
Бұл тұрғыда әділ заң болғаны, заңға қайшы көріністерге әрдайым тойтарыс беріліп отырғаны абзал. Тәртіп, иман, инабат, қуаныш, шаттық бар жерге құт-береке үйіріледі. Міне, мына бүгінгі бақыт – солардың шарапатымен қолға келіп қонған бақыт. Мен өз басым тұрып жатқан Астана қаласының бір шеті Қараөткел ауылы осы бақ пен бақыттың куәсі. Қараөткел тұрғындары өзін де, өзгені де сыйлаумен бірге, өзара өте-мөте тату тұрады. Сондығынан болар, бір жағадан бас, бір жеңнен қол шығарып күшін біріктірген тұрғындары үрейсіз, болашағына нық сеніммен қарап алға басып келеді. Халқыңның үрейсіз, алаңсыз өсіп-өніп келе жатқанына шүкіршілік етесің.
Үзбен ҚҰРМАНБАЙ.
Астана.