Алматының орталық көшелеріндегі сылдырап аққан арықтарды бойлай өскен тал-теректердің тасасында қоныс тепкен Мұхтар Әуезовтің музей-үйіне 1970 жылдың басында әр аптаның жұмасы күнгі кешінде әдебиет пен өнерсүйер қауым бір атаның баласындай болып бас қоса қалатын.
Осынау бір жан семіртер естелік әңгіме-дастанның тізгінін ұстап, ұйытқы болған көрнекті филолог-ғалым аға Рахманқұл Бердібаев Шара апайдан әрірек тұрған жас ғалымдар мен талапты студенттердің білімді де білікті азамат болып толысуына зор үлес қосқанын атап өткен жөн.
Қазақ әдебиеті мен өнерінің «сыр сандығын» ашып, егіле жырлайтын асыл текті аға, апалар бейнесін осы суреттен сүйсініп көреміз. Олар оңнан солға қарай: Бақытжан Байқадамов, Ғарифолла Құрманғалиев, Шара Жиенқұлова, Қасым Тоғұзақов, Жүсіпбек Елебеков, Қанабек Байсейітов.
Қажы ҚОРҒАНҰЛЫ,
Қазақстанның еңбек сіңірген мәдениет қызметкері