15 Маусым, 2016

Жаңылтпаш жарнама

878 рет
көрсетілді
2 мин
оқу үшін
Оралдағы жаңа мөлтек аудандар­дың бірінде «МЕНІҢ ОРАЛ» деген әр әрпі жолбарыстың жонындай жазулар бар. Бұл не қылған жаңылтпаш жарнама? Қайдан шыққан шалдуар тіркес? Ал егер мұны «Менің Оралым» деп «Орал» деген сөзге «ы» және «м» әріптерін қосып жазса, мүмкін көпшілікке түсініктірек болар ма еді? Ең дұрысы, арқалы, дауылпаз ақын Қасым Аманжолов жырлағандай, «Оралым менің» деп ойната, жайната және төгілте жазса тіптен жарасып кетпес пе еді?! Әлгі жарнамалық белгіде «менің» және «Орал» деген сөз­сымақ­тың ортасында жүректің бейнесі бейнеленіпті. Осы арқылы мұндай жарнаманы орнатушылар «Менің жүрегім Орал» дегенді айтқысы, ұғындырғысы келген секілді. Бірақ, тұрғындардың дені бұлайша түсінбейтіні, әрі қабыл­дамайтыны байқалады. Бірде автобус ішінде ірі жазылған осы екі бөлек қойыртпаққа көздері түскен жас жеткіншектер «Осындай сөз бола ма?» деп аң-таң қалғандарына куәміз. Әрі осы арқылы жарнама жобасы иелері «Орал қаласын сүйемін. Оның патриотымын. Орал менің жүрегіме жақын қала» де­ген мағынаны мең­зеген шығар. Алайда, бұл ойлары жартыкеш, түсініксіз күйінде қалып қойғаны өкінішті-ақ. Бұл шетелдік жарнама үлгілеріне еліктеу екені талас туғызбайды. Өйткені, бірқатар шет мемлекеттерде жүрек, жүрегім деген сөзді суретпен кескіндеу тәжірибесі бар. Алайда, мұны көзсіз көшіре салу қазақы жарнамаға мүлдем сәйкеспейді. Тағы бір айтайын дегеніміз, көршілес Ресейде жарнама бе­рушілер оны орнатпастан бұ­рын тиісті өкілетті мемлекеттік ме­кемелердің рұқсатын алады. Олар рұқсат бермесе немесе жарнаманың мәні мен маңызы түсініксіз бұлдыр болса жарнама қағылмайды. Біздің ойымызша, осындай тәртіп пен үлгіден тағылым ала білгеніміз артық емес. Егер жарнама мәселесінде әркім өз ойына келгенін жасай берсе не болады? Орал қала­сындағы жарнама осындай келеңсіздіктің бір көрінісі. Дәл осындай үлгімен Казталов ауда­нының Жалпақтал ауылында да «Менің Жалпақтал» деген ортасында жүректің суреті салынған жарнама орнатылыпты. Жарнамаға да талғаммен, жауап­кершілікпен қараған жөн. Темір ҚҰСАЙЫН, «Егемен Қазақстан» ОРАЛ