Әке-шешесі оның өнерге деген қызығушылығын ерте байқап «Маричка» сырнайын сатып әпереді. Содан бері музыканың тылсым сырына, ғажайып үніне деген іңкәрлік, құштарлық оның жан дүниесін баурап алумен қатар отбасын асырау кәсібіне де айналады. Екінші сыныпта сырнай тартуды жете үйреніп алғаннан кейін ауыл сахнасында «Крейсер Аврора» шығармасын құйқылжыта тартып, ду қол шапалақтауға масаттанып кетсем керек, тағы да тартайыншы деп қатты қиылғаным есімде, деген өнер иесі музыкалық аспаттар жинау хоббиіне қалай, қашан білек сыбана кіріскенін таратып айтып берді. Күншілік жерлерге дейін ат арытып барып тырнақтап толықтырған коллекциясында қазір екі жүзге тарта сырнай, баян, аккордеон, домбыра, скрипка, дабыл, дағыра, кастеньет, гитара секілді аспаптардың түр-түрі жинақталған. Араларында сыйға тартылғандары да бар. Көбіне сатып алады. Дыбысталуы, сазы жағынан бір-біріне ұқсамайтын қай-қайсысын болсын ол еркін тарта алады. Қолы епсекті. Сынғандарын жөндейді.
Сырнайлардың ішінде ең көнесінің «жасы» бір ғасырдан асып барады. Оны Ресей жақтан алдыртқан. Ең қымбаттысы, майдангер ағасы Ильядан мұра ретінде қалған. 53 жастағы музыкант бүгінде облыстан шалғай орналасқан Полтавка елді мекеніндегі мәдениет үйінде жұмыс істейді. Осында «Хуторок» балалар ансамблін құрып, жетекшілік етіп келеді. Ол музыкалық аспаптардың құлағында ойнайтын бірнеше буын тәрбиелеп шықты.
Жергілікті музыкант коллекциясын толықтырып отыруды ұмытқан емес. Әйгілі шебер Владимир Потехиннің сырнайын іздестіріп жүргенін жасырмайды. Көкейге қонақтаған арманның бірі – туған ауылында музыкалық аспаптар музейін ашу. Ол үшін арнайы ғимарат сатып алыпты. Қаражат табылса, күрделі жөндеуден өткізіп алған соң түпкі мақсатына ден қоймақ.
Айтпақшы, ұмытып барады екенбіз, ресейлік атақты өнерпаздар Заволокиндер отбасы негізін қалаған дәстүр ізімен «Құйқылжы сырнай, күмбірле домбыра» мәдени шарасы өңірде жаңғыртылса деген ұсынысы ескерусіз қалмаса екен деген тілегі бар.
Солтүстік Қазақстан облысы
