– Айналайын Данияр, жақсы келдің! Қазан шегелейміз. Саған көгентүп беремін, – деп қояды.
Университеттің филология факультетін биыл тәмамдайтын Данияр қазан шегелеудің, көгентүптің не екендігін біле қоймайды екен. Кейуана түсіндіріп жатыр.
– Ет жақын туыстардың балаларына қозы, лақ, бұзау, құлын атайды. Көгентүп беру бұрыннан келе жатқан дәстүр. Біздің әулетте сенің де сыбағаң бар, – дейді әжесі.
Сөз ләміне саятын мазмұн жалғыз сыбаға ғана емес, жанашырлық пен қайырымдылық қағидаттары. Қазан шегелеуді де шегелеп түсіндірді. Сыбағалы дәмнен дәм татыру екен. Мейман босағадан аттаған соң үй иесі «келгенің жақсы болды ғой, қазан шегелейтін адам таба алмай отыр едік» десе, қонақжайлылығының белгісі.
Түстеніп, шаруамызды бітірген соң кейін қайтқанбыз. Бақандай университет білімін бойына сіңірген Данияр өзінің олқы тұсын енді аңдап, әжесінің әдемі әлеміне әлі де тәнті болып келеді.
– Ең үлкен білім ауылда екен ғой, – дейді ол, – осы жаз әдейі келіп оқымасам.
Шынында да, әжесінің мектебі әйбат-ақ қой.
