Жолдауда халық үшін саяси, экономикалық және әлеуметтік салалар бойынша жақсылық нышандары баршылық. Төменде соның біреуіне тоқталып, ой өрбітпекпіз. Бұл – зейнет жасына жетіп үлгермеген азаматтардың зейнетақы қорындағы жинақталған қаржысының бір бөлігін күні бұрын пайдалану, яғни өздерін толғандырған
проблемаларын шешу үшін жұмсау мәселесі.
Жолдауда:
«Қазір жұмыс істеп жүрген адам өзінің зейнетақы жинағын тек зейнетке шыққаннан соң ғана пайдалана алады. Бірақ олардың бұл қаражатты зейнетке шыққанға дейін пайдаланғысы келетіні түсінікті жағдай. Жұмыс істейтін азаматтар өздерінің зейнетақы жинағының бір бөлігін белгілі бір мақсатқа, соның ішінде баспана сатып алуға немесе білім алу үшін пайдалану мәселесін жыл соңына дейін пысықтауды Үкіметке тапсырамын» деді Президент.
Менің ойымша, зейнет жасына тақағандардың зейнетақы қорында жинақталған қаржысын зейнеткерлікке шықпай тұрып, тұрғын үй жағдайларын жақсарту үшін өздеріне бергендері өте дұрыс болар еді. Осылайша бір оқпен екі қоянды атуға болады.
Біріншіден, адам зейнеткерлікке шығар алдында тұрғын үй жағдайын жақсартады. Бұл – осындай мүмкіндікке ие болған адамның жалпы өмірін жақсарту деген сөз. Осылайша адамның өз өміріне, қоғамға сіңірген еңбегіне және мемлекетке ризашылығы артады.
Екіншіден, қазақ халқының дәстүрлі өмір сүру салты жағдайында Президенттің бұл батыл бастамасы бір отбасының ғана емес, екі отбасының тұрғын үй жағдайын жақсартуға ықпал еткен болар еді. Өйткені дәстүрлі отбасы жағдайында ата-аналардың үйленген кенже ұлдарын қолдарында ұстайтыны белгілі. Осындай жағдайдағы көптеген отбасылар қазір пәтердің тарлығына байланысты қысылып-қымтырылып өмір сүруде. Осындай тұрмыс тауқыметіне байланысты жастардың ажырасып кету жағдайы да жиі байқалады.
Демек, аталған мәселедегі жағымды нышанның қазір қоғамда барған сайын белең алып келе жатқан некенің тұрақсыздығы проблемасын әлеуметтік-экономикалық тұрғыдан шешуге де игі ықпалы болар еді.
Үшіншіден, тұрғын үй нарығында жаңа қозғалыстар пайда болар еді. Бұл – тұрғын үй нарығына халық тарапынан жаңа инвестициялық қаржы келеді деген сөз. Құрылыс саласында жаңа жұмыс орындары ашылады. Мемлекетке түсетін салық көлемі артады.
Төртіншіден, қазір ипотекалық несие қымбат. Адамдардың зейнет жасына тақаған белгілі бір бөлігі ипотекалық несиені пайдаланбай-ақ өзінің өмір бойы жинаған адал қаржысын пайдалану арқылы жағдайын жақсартып жатса, бұл әділетті бір шешім ретінде бой көрсетіп, олардың мемлекетке деген сенімдерін де арттыра түсер еді. Қазіргі өмірдің көзге көріне бастаған бір шындығы, халықтың мемлекетке деген сенімінің бәсеңдей түскені болып отыр.
Оған көп себептің бірі – Үкіметтің өз азаматтарын екінші деңгейлі банктер алдына аяусыз байлап бергендігі болып отыр. Егер мемлекет адамдардың зейнетақы қорындағы өз қаржыларын тұрғын үй жағдайын жақсарту үшін күні бұрын пайдалануға рұқсат берсе, міне осылайша жеке адам да, мемлекет те ұтысқа шығар еді деп ойлаймын.
«Жастық шақта бейнет бер, қартайғанда зейнет бер» деп атам қазақ бекер айтпаған. Осы мақалды «адал және қоғам үшін игілікті өмір сүрудің ұлттық формуласы» деп те атауға болар еді. Біз дамыған елдер қарттарының шынымен де зейнет жағдайында өмір сүріп жатқандығын көріп отырмыз. Егер жоғарыдағы мәселе шешілсе, бұл біздің мемлекеттің де қарттарымызды дәл сондай болмаса да, белгілі бір жақсы жағдайға жеткізу бағытында жасаған батыл да серпілісті әрекеті ретінде қабылданып, көптеген адамдардың ризашылығын туғызған болар еді.
