Торғайлық ақын, дін қайраткері Файзолла Сатыбалдыұлы «Әбдіғапар хан» поэмасында:
«Бұл заман байқасаңыз жұмбақ сапар,
Айламен жақсыларды болды матар...
Ел ұстап, тұлпар мініп, ту көтерген,
Есімнен шықпай қойды Әбдіғапар.
Патшаға екі ғасыр болдық отар,
(Дәміміз осы болды әлі татар).
Хан болған 13 болыс, үш Торғайға,
Жігіттің сұлтаны еді Әбдіғапар», – деп жазған еді.
1916 жылғы Торғайдағы ұлт-азаттық көтерілісінің алдында алты болыс арғын, алты болыс қыпшақ, бір болыс найманның игі жақсылары жиналып, көтерілісшілердің билігін сайлайды. Сонда жиналған қауым Әбдіғапарды – хан, Амангелдіні бас сардар етіп бекітеді. Бұған екі айтулы ердің ел алдындағы беделі, ақыл-парасаты, қайсарлығы, табандылығы себеп болса керек. Өйткені сондай қиын-қыстау кезеңде ел кімнің соңынан еруді анық білді.
Текті тұлғаны көзі көрген қариялардың естеліктерінде оның ақылы кемел, парасатты, сабырлы адам болғанын айтады. Бұл қасиет оған тегінен дарыса керек. Бабасы – Тілеулі Әбдірахманұлы – Аңырақай, Қалмаққырған және Қарақұмда 1710-1729 жылдары болған жоңғар соғысында қыпшақ қосынын басқарған батыр болса, арғы атасы Нияз би – Абылай ханның беделді кеңесшілерінің бірі. Нияз би елорда іргесіндегі Тайтөбеде жерленген. Ал әкесі Жанбосын біраз жыл болыс болып, ел басқарған. Анасы Алуа – ұлт ұстазы Ахметтің әкесі Байтұрсынның ағасы Ақтастың қызы. Әбдіғапардың өзі де ел басқару ісіне жас күнінен араласады. Ауылынан мектеп ашып, суармалы егіншілікпен айналысқан. Темірден түйін түйіп, ағаштан ою ойған. Алайда кеңестік кезеңде Әбдіғапардың есімі мүлде айтылмады. Ұрпақтары да біраз қуғын-сүргін көрді. Еліміз тәуелсіздік алғаннан кейін ғана оның аты қайта жаңғырып, ол туралы жазылған шығармалар, естеліктер мерзімді баспасөзде жарық көре бастады. Бірақ асыл тұлғаны дәріптеу әлі де кемшін секілді.
Әбдіғапар ауылында өткен мазмұнды іс-шара осы олқылықтың орнын толтырғандай деуге болады. Мазмұнды іс-шара аясында ауылға кіреберіс жолға Әбдіғапар атамыздың есімі жазылған белгі қойылып, балаларға арналған футбол алаңы ашылды. Бұған тектінің ұрпағы Марат Мырзағалиұлы демеушілік көрсетті.
Көрнекі етіп жасалған белгінің ашылуында Арқалық қаласының әкімі Әмірхан Асанов шалғай жатқан елдің еңсесін бір көтеріп тастаған іске бастамашы болған азаматқа ризашылығын білдірді. Одан кейін сөз алған Марат Мырзағалиұлы атасы туралы тағылымды естелік айтып, алдағы уақытта да осы ауылдың жағдайын жақсартуға көмектесетінін жеткізді. Осыдан екі-үш жыл бұрын аталған елді мекенге Әбдіғапар есімін беру туралы алғашқылардың бірі болып мәселе көтерген өлкетанушы, оюшы Шөптібай Байділдин Торғайдағы ұлт-азаттық көтерілісі көсемінің әлі күнге дейін есімі ескерусіз қалып келе жатқанын қынжыла айтты.
«Қазақта «киелі жер иесіз қалмас» деген тәмсіл бар. Осы сөздің шындығына бүгін тағы көзіміз жетіп отыр. 1916 жылы 13 болыс елдің жақсы-жайсаңы Әбдіғапарды ақ киізге салып, ел басшысы етіп көтерді. Бірақ ол «қарадан шыққан хан» болудан бас тартып, өзін «әмір» деп атауды ұйғарды. Алайда осы тұғырлы тұлғаның ел алдындағы ерлігі, еңбегі еленбей келеді. Бүгінге дейін Әбдіғапарға не ауылдың, не мектептің аты берілмеп еді. Осы мәселені көтеріп, газетке жаздым. Әйтеуір, соның бірі оң шешіліп, жүзеге асып отырғанына қуанып тұрмын», деді Шөптібай ағамыз.
Іс-шара соңында Әбдіғапар атамыздың рухына дұға бағышталып, ас берілді.
