Мектепті енді тәмамдаған бозбала 1942 жылы майданға өзі сұранып, аттанады. Әкесі Темірбек те отбасымен, бала-шағасымен жұмылып, Нарынқолдағы «Промкомбинатта» жауынгерлер үшін байпақ, тон, қолғап тіккен. Жұмысшылар күн сайын 18 сағат тапжылмай еңбек етіп, белгіленген жоспарды асыра орындап, майданға жөнелтіп отырыпты. «Бәрі майдан үшін, бәрі жеңіс үшін!» деген ұранмен жұмыс істеген талай отбасы секілді Темірбековтер де тыл майданының озаты атанады. Сөйтіп жүріп әскердегі Асанғазының амандығын тілеп, зарыққан күндерде ара-тұра хат келеді екен. Ол бірде Мәскеуді қорғауға аттанып бара жатқанын, енді бірде Калининград майданына жеткенін жазады. Тағы бір хатында «Ржев, Великие Луки қалаларын азат еттік», депті. Бір жолғы хатында «Ерлігі үшін» медалімен марапатталғанын хабарлаған. 1943 жылдың 26 қазанында Асанғазы: «Невель қаласын ұстап тұрмыз, алда – ауыр шайқас. Осыдан аман шықсам, хабар беремін» деген. Осыдан кейін еш хабар болмапты. Тек 1945 жылдың аяғында Кеген аудандық әскери комиссариатынан жауынгердің хабарсыз кеткені туралы қағаз келген. Сонда да әке-шешесі еш үмітін үзбей, перзентінің жолын тосумен күн кешті.
Тыл майданында тынымсыз еңбек еткен өнегелі отбасының балалары ер жетіп, өмірден өз орындарын тапқанда, анасы: «Асанғазым бір төбе, іздеуді тоқтатпаңдар. Хабарсыз кетті деген солдаттар да оралып жатыр» деп аманат етіпті. Асанғазының бауырлары – Құдайберді, Болат және Ресейдің еңбек сіңірген ғылым қайраткері, қарындасы Сұлухан іздестіру жұмыстарын тоқтатпай жалғастыра берді. КСРО Қорғаныс министрлігіне сұрау салу барысында Асанғазының майдан даласында соғысқан жерлеріндегі құжаттары да табылды.
Подольск мұрағатынан келген анықтамада жауынгердің Невель қаласынан 24 шақырым жердегі Тетерино, Видусово, Турки-Перевоз елді мекеніндегі әскери стратегиялық маңызы бар теміржол бойын жау қолынан азат ету үшін кескілескен ұрысқа қатысқаны айтылады. Теміржол стансасы кезек-кезек екі жақтың қолына өтеді. Бірнеше ауыл жермен жексен болады. Ұрыс қимылы өте ауыр болып, қанды шайқаста 5 мыңға жуық кеңес жауынгері қаза тапқан. Осы ұрыста Асанғазы Темірбеков те мерт болады. Жантүршігерлік жағдай көп жыл айтылмай, жария етілмей, қаза болғандар хабарсыз кеткендер санатына қосылыпты. Араға көп жыл салып құпия ашылған. Аласапыранда хабар-ошарсыз кетті делінген жауынгерлердің бауырластар зиратында жерленгені анықталған. Солардың ішінде Асанғазы Темірбековті іздеген туыстары 2010 жылы Турки-Перевоздан табады. Зиратта «Сержант Темірбеков Асанғазы 05-ХІ. 1943» деп жазылған. Табылған құжаттарда рота командирі болған ол қарамағындағы әскерді талай ұрыс майданына бастап шыққаны, жаумен бетпе-бет айқасқаны жөнінде дерек келтірілген.
Содан бері Сәбит Темірбеков бас болған Асанғазының туыстары бұл жерлерде бірнеше рет болып қайтты. Майдангер жатқан жерге ескерткіш-тас белгі қойып, Қарасазға бір уыс топырағын ала келді. Алматы облыстық мәслихатының шешімімен Қарасаз ауылындағы мектепте жауынгерге арнап ескерткіш-тақта орнатылды. Жыл сайын майдангердің басына барып тағзым ететін Темірбековтер әулеті отандастарымыздың бұл мекенге жиі қатынайтынын айтады. Өйткені бұл соғыста талай қандасымыз ерлікпен қаза тапты. Елімізден барған азаматтар Невель қаласының маңында жатқан біртуар батыр қызымыз Мәншүк Мәметованың рухына бас иіп, құран бағыштайды.
