Есілбай елге келді. Есіл ел – еміренді, туған жер – тебіренді. Жүрек тұсы шымырлады, самал жел сыр ұрлады.
Еділбай елге келді. Елі еміренбеді, туған топырақ тебіренбеді. Құстардың қаңқылынан басқасы, тек үндемеді. Тастап кеткенің не дегендей тегінде мені?!
Ауғанбай САНАҚҰЛЫ