Алып қаланың аспанын дірілдетіп от атып жатыр, шоқ шашып жатыр адамдар.
Фейерверк!..
Онсыз да өңі қашып, боп-боз болып, қалш-қалш еткен түннің үрейін ұшырып, мынау қаладан мүлде аулаққа қуып тастағысы келетін сияқты. Анау оттың айналасындағы сайқымазақ топ у-шу, мәз-мейрам, дауыстары көкке жеткенше шыңғырады. Тамақтары жыртылғанша айғайлайды.
Бұл не?
Аспанға қарап от атуды айтам...
Жақсы ма, жаман ба?
Дұрыс па, бұрыс па?
Бұл олардың Жаратушы иемізге көрсетіп жатқан сесі емес пе екен-ай, осы?..
Әлде ана-а-ау, шетсіз-шексіз ғарышқа қарап: «Е-е-ей, біз мұндамыз! Монданақтай жер бетінде өмір сүріп жатырмыз!», дегісі келгендері ме...
Қалай ойлайсыз?..
Нұрғали ОРАЗ,
«Егемен Қазақстан»