Өзенге көпір салынса
Біздің аудан халқының арманы көпір салу мәселесі болып отыр. Ертіс өзеніне көпір салынса, нұр үстіне нұр жауған болар еді дейді ауыл қариялары.
Бұл 1960 жылдардан бергі Күршім, Марқакөл, Үлкен Нарын, Катонқарағай аудандарының таусылмайтын үміті еді. Алтай өңірінің бауырында орналасқан төрт ауданның барлығы мал өсіріп, үкіметке мыңдаған тонна астық, ет, сүт, бал, балық өткізіп отырды. Осы күнге дейін астық өндіру сәл төмендесе де, басқа табиғат байлықтары өндірілуде. 1997 жылы Марқакөл ауданы Күршім ауданына қосылып, қазір Күршім ауданы болып отыр. Екі аудан қосылғанда халық саны 60 мыңнан асып тұрса, қазір ауданда 24 мыңнан аспайды. Оның себебі, облыс орталығына қатынау қиын, он екі айдың үш айында (желтоқсан, қаңтар, ақпан) тегін мұзбен өтеді де, қалған тоғыз айда паром арқылы өтеді. Қоныс аударғандардың қайта ауылға оралып жатқандары да бар.
Осы көпір мәселесі ауданымыздың 90 жылдық мерекесінде де айтылды. Іссапармен біздің ауданға келген Парламент депутаттары бұл мәселе жөнінде мағлұмат алып, іске асыратын жұмыс екеніне тоқталып өтті. Айтарымыз – өзенге көпір салынса дүйім жұрттың ықыласына бөленер бір игі шара жүзеге асқан болар еді.
Алтынғазы МӘДИЕВ,
зейнеткер
Сырдың сұңқар ақыны
Көрнекті ақын Әбділда Тәжібаевтың жауһар жырлары мен шынайы поэтикалық туындыларын көпшілік оқырман қауымына таныстыру, жастарды ұлтжандылыққа тәрбиелеу және қаламгердің өскелең ұрпаққа арналған өршіл рухты шығармаларын насихаттап, әдебиетке деген қызығушылығын арттыру мақсатында С.Бәйішев атындағы Ақтөбе облыстық әмбебап ғылыми кітапханасы ақынның 110 жылдығына орай «Халқым деп соқты жүрегі» атты әдеби кешін ұйымдастырды.
Ақмарал МҰҚАШЕВА,
С.Бәйішев атындағы Ақтөбе облыстық әмбебап ғылыми кітапханасының қызметкері
Тым төмендемеңдерші...
Бəріміз пендеміз ғой, періште көкте ғана. Бірақ пенде екенбіз деп тым төмендеп кетпейікші. Мың жерден пенде болсақ та ақша, мансап деген дүние-шіріктерден биік тұруымыз керек емес пе? Мен кеше бар өмірінің мəнін мансап деген шіркінге байлап қойған міскіндерді көрдім. «Директор бола алмай қалып едім, денсаулығым күрт төмендеп кетті» деп жыламсыраған, дүние дегенге əбден былғанған, директор болсам деген үмітпен адамгершіліктен аттап, адам тағдырымен ойнағысы келетін пенделерді көрдім. Көпке топырақ шашпаймын. Нағыз азаматтық танытқандар да болды.
