«Сәбидің кіндігін кескен әйел «кіндік шеше» атанады. Ал, сәбиді перзентханада босандырып алып, одан кейін бір апта өткеннен кейін оның күтімін жасауға қатысқан әйелдерді де «кіндік шеше етіп алатындар жиі кездеседі. Мен өз қолыммен 18 баланы босандырып алдым. Шешесінің көкірегіне басын қойып, содан кейін уызын ембеген бала қытымыр, қатігез болып өседі. Кешегі Кеңес дәуірінде перзентханада босандырып, баласын жуындырып –шайындырып барып, анасына әкелетін. Ондай бала анасының иісін бірден алмаған соң, ішегі түйілгенше жылап, өксігін баса алмай, жүрегіне қан қатады. Баланы табиғи түрде босандырып, анасының қасынан айырмау керек»,-дейді Айымжан апа.
Ұзақ өмір сүруінің сырын Айымжан апа «ішкен асы мен ақыл ойының, бойының тазалығында» деп біледі. Жеті жасынан бастап жасырып намаз оқып келсе, тоқсаннан асқан соң, мүмкіндігі шектеулі болғандықтан сәждеге жығылмай, отырып дұға оқуын жалғастырып келеді. Жақын маңдағы елді мекендердің келін-кепшіктері Айымжан апаны «Тәуіп кемпір» деп таниды. Жүзге жақындаған әжеміз бүлдіршіндердің тамағын басып, ішін уқалап, жел қарысқанын шығарып, басы ауырғанды байлап, теңестіріп, дұға оқып емдейді. Көрші ауылдардағы малын жоғалтқан таныстары да Айымжан апаға арнайы келіп құмалақ аштырып жатады. «Осы кісі секілді ұзақ жасап, тазалыққа жаны құмар болсын!» деген ниетпен балалары мен немерелерінің тұсауын кестірушілер көптеп келеді.
«Біз кезінде қой-ешкіні көгендеп сауатынбыз. Биені сегіз мезгіл саудық. Қойдың жүнінен кілем тоқып, текемет басатынбыз. Есіктің алдындағы бау-бақшадағы жеміс-жидектерден түрлі тосаптар жасайтынбыз. Кезінде тандырдың пешін де жасап, саттым. Қазір сүт, жұмыртқа, нан сатып алып отырған келіндерге жаным ашиды»,-дейді әжеміз.
Ескендір Ертай
