Таным • 28 Ақпан, 2020

Әділдікті ту еткен азамат

390 рет
көрсетілді
9 мин
оқу үшін

Қазақстан Республикасының Тұңғыш Прези­денті – Елбасы Нұрсұлтан Назарбаев «Ұлы да­ла­­ның жеті қыры» атты мақаласында Ұлы да­­ла­ның ұлы тұлғаларын ұлықтау маңызына ерек­­­ше тоқталды. Тарихымызда өшпес із қал­дыр­­ған ұлы тұлғаларымыз ежелде де, өткен ға­сыр­­ларда да болған, тіпті, керек болса, қазіргі кез­де де арамыздан табылады. Қазіргі ай мен күн­­нің аманында, кешегі қатаң тоталитарлық за­ман­да қиындықтарға төтеп берген асыл текті аға­лары­мыздың есімін естен шығармай, олар­дың өмірін жас ұрпаққа үлгі ете білу – бүгінгі қоғамн­ың басты міндеттерінің, парызының бірі деп білеміз.

Әділдікті ту еткен азамат

Кез келген адамның өмір жолына бағыт сілтеген, тағ­дыры­ның белестерінде өшпес із қалдырған ұстазы немесе тәлімгері саналатын жандар болады. Ол мектепте сабақ берген немесе сынып жетекшісі болған мұғалімі де, еңбек жолында кездескен басқа адам болуы да мүмкін. Нағыз ұс­таз өмір сүруге жөн сілтеп, шы­­найы кәсіби шеберлікке бау­ли­ты­ны ақиқат. Ақыл-кеңес­тері­мен, өнегелі істерімен бөлі­сіп қана қоймай, оларды өз қолы­мен жасауға үйретеді. Ұстаз өзі­нің мінез-құлқын, болмысын шәкір­тінің өн бойына сіңіреді, еңбек ету тәжірибесін үлгі етеді.

Менің туған әкем – Төлеутай болса, екінші, рухани әкем – өмір­лік және кәсіптік ұстазым Зада Әкімбекұлы Қажыбеков болды.

Зада Әкімбекұлының еңбек жолының, кәсіби ғұмырының өзі мені көп нәрсеге үйретті, өмір жолыма жарқын бағыт, берік негіз болды. Ол кісінің кәсіби өмірбаяны 1950 жылдың тамыз айында Алматы заң институтын аяқтай салысымен басталды. Ал Зада Әкімбекұлының қызметтік ғұмыры жасөспірім кезінде – со­ғыс жылдарының қиын уақы­тын­да басталып кетті. Еңбек жолын 14 жасқа толысымен-ақ – 1941 жылы Нұра ауданы Киевка ауыл­дық кеңесінде хатшы болып жұмыс істеуден бастады, одан кейін Нұра аудандық атқару комис­сариаты жалпы бөлімнің мең­герушісі, содан соң Нұра ауданы прокуратурасының хатшысы болды. Бір таңғаларлығы – жас­өспірім жігітке бұл жұ­мыс­тарды мектептегі сабақ­тары­мен қатар алып жүруіне тура келді.

Жас заңгер Зада Қажыбеков жо­ға­ры оқу орнын бітірген соң про­куратура органдарына жолдама алды. 23 жасында КСРО-ның ең қатаң каторгасы саналатын СТЕПЛАГ-тың, Қарағанды об­лысындағы «халық жауларына», саяси тұтқындарға арнал­ған еңбекпен түзеу мекемесінде прокурордың көмекшісі лауазымына тағайындалып, 1956 жылға дейін сонда қызмет ат­қарды. Бұл жұмыс жас жігітке аса ауыр және қауіпті болғанын атап айтқан жөн. Қауіпті тұсы – З.Ә.Қажыбеков бар күш-жігерін қазақтарды даттау мен соттауға емес, ақтауға жұм­сағанын­да болды. Зада Әкім­бекұлы өзі­нің бар білімін, әділ­дікке деген құш­тарлығын азамат­тардың конс­титуция­лық құ­қық­тарын қор­ғауға бағытта­ды. З.Ә.Қажы­беков­­тің осындай игілікті мақ­­сат­­қа арнаған күш-жігерінің ар­қа­­с­ында заңсыз қу­ғын-сүргінге ұшы­­­раған көп­те­ген азамат ақта­лып, бостандыққа шықты.

Уақыттың ешкімге бағынбай зулап өте шығатыны бар ғой. Өкі­нішке қарай, бұл ақталған адам­дардың көбі қазірде өмірде жоқ шығар. Десек те, ақталған аза­мат­тардың ұрпақтары өз­дері­нің жақын-жуықтарының лагерьлер­ден босатылуы кімнің арқасы еке­нін жақсы біледі деп ойлаймын.

Зада Әкімбекұлының ерлігі туралы СТЕПЛАГ-тың бұрын­ғы тұтқыны, қазақтың көрнек­ті ғалымы, жазушы, филология ғы­лымдарының док­торы, профессор, өзі лагерьден З.Қажы­беков­тің табандылығы мен кәсі­би шебер­лігінің арқасында боса­тыл­ған Бүркіт Ысқақов өзі­нің Зәкеңе арнаған «Прокурор» атты поэмасында жазады. Осы шығарманы тарихи құжат ретінде пайдалан­ған абзал деп есептеймін. Шыбын жанын шүберекке түйіп, басын қатерге тігіп, кеше ғана университет тәмамдаған жеткіншек жас жігіт елі үшін жанын пида етуден тайсалмай күресті!

«Мен прокурор З.Қажы­бековті осы күнге дейін ізгі сезіммен еске ала­мын. Міне, осындай жақ­­­сы адамдардың арқасында тірі қал­дық, еркін­дікке шықтық. Сон­­Өдай жақсы адамдардың арқа­сын­­да өлең де жаздым, өзімді де, өлеңім­ді де аман сақтам қалдым», – деп жазды кейін профессор Б.Ысқақов.

СТЕПЛАГ пен Ерекше лагер­ьдің прокуратурасында жұмыс істегеннен кейін Зада Әкім­бекұлы 1956-1965 жылдар ара­­лығында Павлодар облысы Ермак ауданында прокурор бол­ды, содан кейін Қарағанды облысының прокуратурасында белсенді әрі адал қызмет етті.

1965 жылы ол кісі Қазақстан Ком­­­партиясы Қарағанды облысы ко­ми­тетінің әкімшілік органдары бөлі­міне шақырылып, партия органда­рын­да 1971 жылға дейін жұмыс істеді.

Қазақстан әділет орган­дары­ның даму тарихына көз жүгіртсек, осы кезеңде – 1971 жылы әділет органдары дербес мемлекеттік жүйе болып қалыптаса бастады. Орталықта Әділет министрлігі, ал жергілікті жерлерде, өңірлерде – Халық депутаттары кеңесінің облыстық атқару комитеттерінің бөлімдері немесе басқармалары құрыл­ды. Осы ретте, Зада Әкім­бек­ұлы Қарағанды об­лысы әділет органдарының құры­лу­ының бас­тауында тұрды. Сондық­тан қазір­гі кезде кеңінен таны­мал бол­ған, Қазақстанның ХХ ға­сыр­дың 80-90 жылдардағы заң­гер­лері өздерінің кәсіби жолын З.Ә.Қажы­бековтің бас­шы­­­лығымен, тіпті оның тәлім­герлігімен бастады.

Қарағанды облысының заң­гер­лері мен барлық әділет саласы ма­­ман­­дарының, құқық қорғау о­р­ган­дарының арасында Зада Әкім­­бекұлының беделі орасан зор болды. Зада Әкімбекұлы об­лыс­­­тық әділет органын бас­қар­ған жыл­дары менің әкем мили­­ция ор­ган­дарында жұмыс істеді және отба­сы­лары етене ара­ласқан дос­тар болды.

Университетті аяқтаған­нан кейін маған З.Ә.Қажыбеков Әділет басқар­масының басшысы болған кезде кәсіби қыз­метімді бастау бақыты бұ­йыр­ды. Ол кездері әділет орган­­дары соттардың қызметін үй­лес­тіріп, кадр даярлау жұмы­сын ұйымдастырумен, қыз­метін бастаған судья­ларды тағы­лым­дамадан өткізу­мен айналысты. Осы жерде ерекше атап өтілуге тиіс ақпарат – Зада Әкім­бекұлы сол кездегі қатал идеоло­гия­лық саясатқа кереғар, ашығын айтсақ, қарсы тұрып –  бүкіл облыс бойынша кадр тағайындау барысында басымдықты үнемі ұлттық мамандарға беріп отыр­ғанын білеміз. Сондықтан Қазақ­­станның батысынан да, шы­ғы­сынан да, оңтүстігінен де, сол­түстігінен де, еліміздің түк­пір-түкпірінен келген көп­теген талантты жас заңгерлік еңбек мек­тебін Қарағанды облысында бастап, кейін басқа өңірлер­де жалғастырып, рес­пуб­ликамыз­дың ең жоғары деңгей­дегі мемле­кеттік құқық қорғау ұйым­дарын­да абыроймен қызмет еткені әріп­тес мамандарға жақсы мәлім.

1981 жылы тағылымдама­дан өт­кеннен кейін мен де Қарағанды қа­ла­сының Совет аудандық халық соты­ның судьясы болып сайландым. 1984 жылы Қарағанды облысы Нұра аудандық халық сотының төр­ағасы болып, Киевка кентіне, Зада Әкімбекұлының «кіші отанына» келдім. Мен ол жерде жұмыс істеген уақытта Қарағанды об­лыстық адвокаттар алқасы пре­зидиумының төрағасы болып отыр­ған Зада Әкімбекұлы бірнеше рет келіп, біз отбасымызбен тығыз қарым-қатынаста болып, араласып тұрдық.  Бұл қарым-қатынас маған адам ретін­де, заңгер ретінде, сот ретінде көп нәрсеге үйретті. Осын­дай құр­­метті де зиялы адаммен сөйлес­кен әрбір күнім, әрбір саға­тым өмір жолымда теңдессіз  сабақ болды.

Ұстазымның отбасы көп балалы, тату-тәтті болды, ол кісі бес балаға білім беріп, қазақы рухта тәр­биеледі. Мен Ұстазымның бала­лары­ның көбімен әліге дейін жылы достық, жолдастық қатынас­тамын. Олар әкелерінің жүрегінің кең­дігі, жомарттығы, еңбекке, кәсіби және қызметтік, азаматтық міндет­темелеріне деген адалдық сияқты қасиеттерін бойына сіңіріп өсті.

Зада Әкімбекұлы Қажы­беков 2000 жылы бақилық дү­ниеге аттанды. 2002 жылы, Қазақ­стан Республикасының Бас проку­роры кезімде маған Қара­ғанды қала­сында Қазыбек би атындағы аудан­дық сот ғи­мара­тына Зада Әкім­бекұлына ес­керткіш тақта ашу салтанатына қатысу бақы­ты бұйырды. Ол кісінің кезін­де еліміздің про­куратура орган­дарының қыз­метіне қосқан үлесін ескере отырып, Зада Әкімбекұлы Қа­жыб­ековке «Қазақстан Рес­пуб­ликас­ы прокуратурасының Құр­метті қызметкері» белгісін беру туралы бұйрық шығарып, аталған марапатты Ұстазымның отбасына – жеңгемізге  табыс­тадым.

Зада Әкімбекұлы Кеңес дәуірінде Еңбек Қызыл Ту ор­дені­мен, КСРО Прокуратура­сы мен Министрлігінің құрмет бел­гі­лерімен, «Қазақ КСР ең­бек сіңір­ген заңгері» атағымен мара­патталды. Ұстазымның ел ал­дын­дағы өл­шеу­сіз беделін Халық депутат­тары кеңесінің аудандық және облыс­тық депутаты болып бір­неше рет сайлануы да растайды. Ұстаз үшін ең бас­­ты марапат – шәкірттерінің тәлім­­гер алдындағы тағзымы, Абай хакімше айтсақ, ол туралы «То­лық адам» ретінде толғаған та­ғы­­лым­ға толы естелік­тері деп білемін.

 

Рашид ТҮСІПБЕКОВ,

Парламент Сенатының экс-депутаты