Дүңгіршекте негізінен жолаушыларға арналған нұсқаулықтар сатылатындықтан ба, мұнда көп ешкім бас сұға бермейді. Ілеу де біреу, онда да іші пысқан әлдебір алаяқ болуы ғажап емес. Бір-бірін айырғысыз іш пыстырарлық күндердің бірінде дүкенге Голливудтың әйгілі жұлдызы Анна Скотт (Джулия Робертс) келіп кіреді. Қажетті кітабын алған соң, кетерінде шын жақсы көргені ме, әлде ойнағаны болар қарадай әбігерге түскен Уильямды Анна сүйіп алады. Мұндайды күтпеген қарапайым дүкен сатушысы, әрине есеңгіреп қалары даусыз, тіпті сенімді серігі Спайкпен кеңессе де ес-ақылын жия алмай дәрмені құриды.
Фильмде Аннаның мінез-құлқын түсіну өте оңай. Қарапайым адами сезімді, жақсы көруді, ұнатуды, адам сияқты ренжуді сағынған жай ғана адам, жалғызсыраған қамкөңіл қыз баласы еді. Шоу-бизнестің әлеміш әлемі әбден мезі қылғанда кішкентай дүкендегі қарапайым жігіттен жылылық іздеуі де табиғи. Тіпті еш күмәнсіз. Бір-бірін ұнатқанын әлі өздері де анық түсіне қоймаған екеу енді басталған таныстығын сырт көзден қанша жасырғанымен, осы маңайдың бітпейтін гу-гу әңгімесіне арқау болады. Қашқан-пысқан баспасөз өкілдері қолдарындағы білеудей микрофондарын кес-кестеп атақты Голливуд жұлдызы мен қарапайым базардағы сатушы жігіттің арасында не барын біле алмай әлек. Сюжеттің ішіне бүккен бар сырын оқырманға жайып салмас үшін сатушы мен актрисаның арасындағы соңғы сұхбатта көрерменге ұсынатын ерекше жылылық бар екенін қоса кеткенім жөн болар.
Десе де фильм бүгін түсірілген туынды емес, көрерменге жол тартқанына жиырма жылдан асқан ескі фильм. Дәл бүгінгідей әлемді құтқаруға аттанған көзсіз батырлардың шытырман оқиғасы, я тым заманауиланған әлеуметтік тақырыптар әлі трендке айнала қоймаған бейбіт жылдардың бейғам сәттері қамтылады. Мұндағы британ юморы күнделікті өмірдің кей абсурд тұсын ерекше нәзік табиғатымен жымдастыра отырып, елеп-екшеп ұсынады. Жалпы, британ комедияларының тез танылуына британ юморы бірден-бір себеп болғаны белгілі әрі ел мәдениетін әлемге әйгілі етудегі маңызды арна десек артық айтпаған болар едік. Мәселен, Ноттинг Хиллдің жайма базарындағы қайталана беретін бірсарынды көңілсіздігі Такердің достары мен отбасы қатысқан сюжет желісімен үнемі түрлі түске боялып отыратындай. Дәл осы топтың күшімен кейіпкерлердің тапқыр комедиясы фильмнің әлі күнге дейін бағын асырып келеді. Ақыл-есі кемдеу көрінетін, ал шашы өмірі таралмайтын есалаң жігіттің кейпіндегі Спайктың (Рис Иванс) пошымы былай қарасаң кісі үркетіндей-ақ.
– Бірден айтайын, мына йогурттың дәмі бұзылған, – дейді әлденені қасықтап қаужаңдап жатып.
– Бұл – майонез.
– Онда жеуге келеді, – деп таңдайына және бір қасық тастап қойып кете барады. Аңғал Спайктың нағыз болмысы осы. Бірінші көзге түсетіні серейген ұзын бойы мен көкшіл көздері. Тіпті бас кейіпкерлердің жаттанды іс-әрекетінен сюжет желісі әне-міне тұйыққа тірелгендей болғанда осы Спайк шыға келіп, сахнаға жаңа дем береді. Болмаса, таңертең ұйқылы-ояу қалпында суда жүзетін қып-қызыл костюмді үстіне іліп алып шыға келетін сәті ше? Досының мұндай жауапсыздығына еті үйренген Уильям еш таңданыссыз сұрайды:
– Мұны неге киіп алдың?
– Таза киім қалмаған екен, бәрі жуылмаған. Содан сенің киімдеріңді ақтарып жатып, көзіме осы біреуі түсті.
– Бірақ бұл суда жүзетін костюм ғой, – дейді шыдай алмай кеткен Уильям.
– Иә, есесіне көңілді ғой, – дейді Спайк еш саспастан оразасын қалған-құтқан бірдеңемен ашып жатып.
Қайталана беретін тіршіліктен мағына таба алмағанда дәл осы есалаң сары жігіттей қолға түскен киімді іле салып, өзіңді де, өміріңді де еркіне қоя бергің келетін сәттер болатыны рас. Өздері белгілеген ұстанымдар мен тәртіп аясынан алысқа ұзай алмай, қамалған екеудің жан дүниесінде жатқан құлазуы, баз кешуі, қалауы, еркіндікті аңсауы, қамығуы сынды ішкі шектеулері Спайк образы арқылы көрсетілген бе дейсің. Мұны фильм режиссері Роджер Мишелл жақсы аңғарған.
Фильмді түсіру үшін жұмыс тобы аянбай тер төгуге мәжбүр болды. Ноттинг Хилл аймағын дәл метрополияның ортасындағы неғұрлым романтикалық ауыл ретінде көрсету үшін еуропалық келбетін айрықшалап, Кариб аралдарынан ауып, ұзақ жыл қоныстанған иммигранттарды көшеден уақытша көшіре тұруға мәжбүр болған көрінеді. Ноттинг Хиллдің кейіпкерлерін бірі балаларша еріккен біреулер деп жаратпауы, енді бірі британ әзілдерінің тым көп екенін айтып шағымдануы мүмкін. Бәзбіреулер бос әңгімеге де балауы ғажап емес. Сондықтан фильм жайында асырып, не асығыс байлам жасаудан аулақпыз, қандай да бір ой түю көрерменнің еншісіндегі дүние. Баяғыда біреу «армандауға болмай ма» депті деген қағытпа бар. Иә, кинофильмдегі оқиғалардың шынайы өмірде бола қоюы екіталай. Әйтсе де осы өмірде кішкентай ғажайыптарға сенгісі келетін үлкендер үшін осынау қарбалас күндердің арасында бой жазып, сәл аялдап тыныстап алуға, бәлки аз-маз армандауға мүмкіндік беретін ізгілік ертегісі сынды есте қалады.
