Жер үйдегі көршіммен өте сирек кездесіп қауқылдасатынымыз бар. Өзі дөй жерде, үкіметте қызмет істейді. Көп көріне де бермейді. Ал кейде ауласында шашлық пісіріп шала бүлінгенінде ымдап мені де шақырып алады.
Бірде пісіргенінен ауыз тиіп отырып: «Жаңа үкімет басшысы қалай екен?» деп қалдым.
– Пәлекет футбол десе ішкен асын жерге қояды екен. Өзі де мығым, қолы қалт етсе болды футбол алаңынан табылады. Ақ тер, көк тер діңкелегенше доп тебуден жалықпайды... «Бастығың соқыр болса бір көзіңді қысып отыр» деген, бізде ала доп қуып алашапқын болудамыз, – деді.
Содан ауласында ала доп көбейіп, шағын қақпа да пайда болып, өзі де нағыз футболшының формасын киіп алып күнде таңертең арсалаңдап тарғыл допты тебеді де жатады.
Бірде үкімет басшысы ауысқан күннің ертесінде көршім доп тебуін күрт қойып дамыл тапты.
Көп өтпей көршімнің ауласы астан-кестең болды да қалды. Баяғы доп қақпасы сыпырылып, ол алаң тақтайдай тегістеліп, екі-үш күннің көлемінде мұнда теннистің алаңы орнап шыға келді... Сөйтсек жаңа тағайындалған басшысының кіндігі тенниспен бірге жаратылған екен... Бұрынғы бұрынғы ма, бұл басшысы күніне екі мәрте шұғыл жинап шар ұрғылап шиыршық атқызбаса ішкені бойына тарамайтын көрінеді.
Көршім көбіне мені ымдап шақырып, мені қарсыласы етіп құйын-перін жаттығады. «Басекеңмен өстіп жақындасамыз. Тәуір ойыншының қызметте де беделі өседі» деп іш пиғылын айтып та салды.
Көршіммен бір мезгіл теннис ойнап менде әжептеуір болып қалып едім, бір күнде бұл ермегіміз сап тыйылды. Сөйтсем, уақыты келіп үкімет басшысы ауысатын болыпты...
Ауыс-түйіс қыс мезгілінде болған. Көп өтпей көршім аяғына шаңғы байлап шытынап шыға келді... Сөйтсек, жаңа басшы шаңғының шабандозы екен.
Көршім:
– Пәлекетті аяғыма бала кезде аздап байлаған едім, басқа түссе баспақшыл, қайта киюге, ертелі кеш үйренуге тура келді, – деп кейігені бар.
Не керек, балалары сүйемелдеп, атпен сүйретіп жүріп көршім көп өтпей-ақ қатарға қосылып ызғытып бара жатады.
Біздер Премьер-министр ауыстырудан әлемде алдыңғы орында емеспіз бе, жаз салым көршім: «Көмегіңіз керек болып тұр» деп күмілжиді. Білсем – жаңа басшысы бұрынғылардың «бұралқы қылығынан» мақұрым, бұның «ермегі» – мақала жазып майын тамызу екен. Көршімнің күмілжуін құп алып, мамандығымның бір қажетіне жарағанын місе тұтып, айда кеп көршіме мақала жазудың қыр-сырын үйретейін кеп... Не керек, бекер адам үкіметте істемейді, бір-екі мақаласын бастап та, қырлап-жонып та беріп жүріп көршімнен тәп-тәуір журналист шығарып алдым.
Бұрынғысы бар, бұнысы бар, көршімнің бағы жанып қызметінде әжептеуір жоғарылау болды.
Тұрақсыз дүние, көршімнің келмей кеткенінен үкіметтің тағы да тайғанақтап кеткенін елден бұрын сездім.
Көршімнен хабар-ошар болмай тым-тырыс болып қарасы да көрінбей кеткен соң ауласына аяқ басып үйіне кірсем, көршім аяқ-басы таңулы төсекте жатыр...
Мені ымдап қасына отырғызып, әйтеуір тілге бар екен, мен сұрамай-ақ болған жағдаятты баяндай жөнелді...
Сөйтсем, біздегі үкіметке кімдер келіп, кімдер кетпеген, жаңа басшысы әпербақан «өнер» иесі болып, естімеген елде көп, ол йоганың шебері болып шығыпты. Сөйтіп, бұларға да иіліп-бүгілу, аяғыңды мойныңа асу, басыңды башпайыңа жеткізу «өнері» бұйырыпты.
«Бұйрықты» бұлжытпай орындаймын деп, болмаса да ұқсап бағамын деп барын сала бүгіліп-иілемін деп көршімнің белі қиралаң кетіп тоңқалаң асыпты...
Артының қайырын берсін деп, не көрмеген бас, жетпегені йога еді, мүмкін алдыда «өнері» бұданда өтіп кетер «кереметтер» күтіп тұрған шығар деп ойлап, өз басым – көршімнің келесі үкімет ауысқанша жата тұрып, құлан-таза сауыққан мезгілінде қызметіне қайта шығуын тілеп жүріп жатырмын...
Берік САДЫР
Нұр-Сұлтан
