Тіпті өзара сенімсіздік адам мен адамның ғана емес, әлемдік қоғамдастық пен жекелеген елдердің, мемлекет пен адамдардың арасындағы алауыздыққа алып келуде. Ақпараттар ағынын баққанда, ортақ мәміленің жоқтығы мен жаппай ымырасыздықты анық байқайсыз. Келіссөздер үстелі көбіне бос тұратын ахуал қалыптасты.
Адамдар әрдайым әлемді өзгертуге ұмтылатын. Міне, көзіміз көргендей, кейінгі екі жылда дүние шын мәнінде өзгерді. Бірақ бұл өзгерістерге біз, адамдар, дайын болмай шықтық.
Дүние жұрты 18 тамызды – Тіл табысу күні, ортақ тіл күні ретінде атап өтіп келеді. Әлемде, әрине, ортақ тіл жоқ, жаппай тарағаны да, жасандысы да ол міндетті арқалай алмайды. Адам – сансыз көп, сан алуан. Сол көп жұртта мүдде де, мақсат та ортақ болмайды. Бірақ ұқсас арман мен үміт болады емес пе?! Әсіресе ол бейбітшілік пен тыныштыққа, сәбидің ұйқысы мен күлкісіне, адамзат баласының болашақ тағдырына қатысты болғанда тіпті ұқсасып, ұйқасып кетпей ме?!. Ал осыған қауіп төнгенде қорқыныш пен үрей де ортақ болады ғой.
Міне, бұл атаулы күннің негізгі мағынасы да осында, тілің басқа болса да, тілегің бір, дінің басқа болса да, жүрегің бір болмақта жатқандай.
