Атажұртқа тілекшіміз

Жақында Еуропа, Азия соның ішінде Қытай, Ресей, Түркия ел­дерін­де болдым. Соңында Алматы, Ас­­тана қалаларына келіп, Қазақ елі­­нің тыныс-тіршілігін тағы бір кө­ріп, көңілім толып, жүрегім тол­­­­қып, разылық таныттым. Дәл осы сәт­терімде Елбасы Нұрсұлтан На­зар­­­­баев «Қазақстан-2050» Стра­тегия­­­сын құп­таған көптеген ұлт өкіл­­­дерімен жо­лық­тым. Әлемде болып жатқан құ­бы­­лыс, өзгерістерге қазір пенденің бәрі құлақ асып, мән бере бермейтін за­ман ғой. Ал Қазақ­­стан азаматтары Стра­­тегияны бірауыздан құптап, үн қо­сып жатыр. Президентке өздерінің ыс­тық ықы­ласын білдіреді. Кері­сін­ше, Ас­та­нада Жолдауды ұлық­тау, дә­ріп­­теу сәл-пәл баяу екені бай­қал­ды. Қа­зақ­станды қуатты елге ай­­нал­­­ды­ру тарихи шешім, дейді бәрі. Биыл­­ғы Жолдаудағы «Алтын күн­ді қон­ды­рып қанатына, Қазақ елі сам­ғай­ды болашаққа» деген жолдар менің де ой-санама самғау бергендей болды. Шындығында, тұлпар шабысымен шапқан ел – бақыт жолын ашқан ел, ұлылыққа қолы жеткен ел! Мұны атажұрт халқының тыныс-тіршілігі, әсем Астанасының сұлулығы айқын көрсетіп тұр. Ұлы өшпес ел болу бүкіл әлем халықтарының арманы ғой. Халқы­ның береке-бірлігі, өзара татулығы арқылы сол арманына жетіп, әлемге танылғандар да, өзара қырғи-қабақ болып, бірін-бірі жақтырмай жүріп, ақыры тозып, жоғалып жатқандар да баршылық. Жасым егделенген шағымда Қазақ елі халқының ба­қыт­қа бөленіп, ұлы, ұлағатты ел бол­ғаны, Елбасының аса кемеңгерлігінің арқасы деп бі­лемін. Бұл – қазақтың бір ұлы ретін­де менің де ірі қуанышым. Қазақ елім жасай беретініне жан-жүрегіммен сенемін. Осы сапа­рым­­ның тағы бір қуанышты сәті­нің бірі, менің жерлесім Үзбен Құр­манбайұлының қазақ халқына, Елба­сына арнап жазған екі кітабы­мен танысуым болды. Бұдан сәл бұрын жазған «Оралған бақыт, орын­далған арман» кітабын да оқы­ғанмын. Бірі басы, келесісі соңы болып жалғасқан осы екі кітап, қазақ халқының мың жылғы асыл арманы, оның тәуел­сіздігін алған сәттен, бүгін ұлы ел болып қалыптасқаны, халқының береке жолындағы қаһармандығы, Елбасының ерлігі деп тануымыз керек. Үзбен кітаптарында Қазақ елінің 22 жылдағы табысын, халқының еңбегінің жемісін нақты көрсеткен. Жиырма жылдан сәл асқан уақытта екі жүз жылға татитын өркенге жеткен әлемдегі тек Қазақстан екенін шындыққа ұштастыра дәлелдеген. Аллаға шүкір, сонау 1990 жыл­­дың басында Қазақ елі мен Моң­ғо­лия арасына телефон, телеграф байланысын жасатып, әуе қатынасы өз шешімін тапқан еді. Баян-Өлгей қазақтары «Қазақстан» телеарнасын көре бастады. Тіпті, сол уақытта алғаш «Қазақ елінде 100 баланы тегін оқытатын болыпты» дегенде сенбегендер де болған. Содан бері қарашаңырағымыз деп келеміз. Ислам Қабышұлы, академик. МОҢҒОЛИЯ, Улан-Батор.