Өнер • 31 Қаңтар, 2023

Қырғыздың өңіндей...

321 рет
көрсетілді
6 мин
оқу үшін

Біз оны Бақтығұл деп танимыз. Әуезовтің «Қараш-қара­шындағы» намысы биік, рухы өр Бақтығұл. Оның есімі аталғанда жадымызда жатталған сол бір сұлатып-құлатар көзқарасы елес береді: өткір, суық, терең. Ал «Қызыл алмада» оның мүлдем басқа қырын көрдік: аңғал, адал, нәзік. Ақиқатында, Сүйменқұл Чоқморовтың шын табиғаты бұдан алыс кетпесе керек-ті.

Қырғыздың өңіндей...

Біз таныған Бақтығұл – актер­дің шеберлігінен туған образ. Қырғыздың көрнекті ақыны Жолон Мамытов ол туралы: «Бар әлем қазір қырғыздарды Сүйменқұлдың бет-жүзі арқылы таниды», дейді. «Қырғыздың өңі Чоқморовтың өңіндей» деген ауызекі тіркестің таралуы да осыдан.

Тұтас ұлттың бар болмысын, таби­ғатын, рухын бір бойы­на сыйдырған тұлға туралы бұ­ған дейін де мың-сан жақсы сөз айтылған болар. Біздің мақ­сат – Манас шыңымен қатар тұр­ған адамның мақтауына мақтау қосу емес. Тек актер, волейболшы Сүй­менқұл Чоқморовтың сурет­шілігі хақында аз-кем сөз айтуды жөн көрдік.

Бала Сүйменқұл сонау 1939 жыл­дың күзінде Шоң-Таш айы­лында көп­ба­лалы отбасында өмірге келіпті. Тумы­сынан дімкәс тартқан баланың бар ермегі қарындаш болатын. Ол жоқ кезде көмірдің тасымен, бормен де сурет сала беретін. Талантымен ұштасқан осы ермегі оны үлкен өнерге алып келді. Ленинградтағы П.Репин атын­дағы өнер академиясына оқуға түсіп, КСРО халық суретшісі Е.Моисенкодан сабақ алды. 1964 жылы институтты аяқтаған соң Чоқморов өнер мек­тебін­де дәріс оқыды, кейін жетекшілік етті.

Осы жылдарда ол кескінде­менің түрлі жанрында жұмыс істеді: пейзаж, натюрморт сал­ды. Әсіресе адам жанының үй­лесімін бере алатын портретке ерекше ықыласы ауды. Чоқ­моровтың артықшылығы сол, кейіпкер мінезінің көрнекті айшық­тарын бірден байқап һәм оны әлеуметтік тағдырымен қоса өрнектеп бейнелейтін. Оның кейіпкерлері, негізінен, өнер адамдары болды. Су­рет­ші әйгілі манасшы Саяқбай Қара­лаевтың портретін екі рет салған («С.Қа­ра­лаевтың портреті», 1971; «Ар­нау. Саяқбай Қаралаев», 1974). Бү­гінде бұл туындылар қырғыз бейнелеу өнерінің Алтын қорында сақталып тұр. Бұдан бөлек «Ак­тер Жұмаділов», «Т.Өкеевтің портреті», «Қыр­ғыз КСР Халық суретшісі А.Жангорозова», сапарларда жолыққан әлем киносының әйдік қайраткерлерімен кездесулерден туған жапон кинорежиссері Акира Куросава мен актер Тосиро Мифуненің, итальялық актриса Мо­ни­ка Виттидің портреттерінен де жылы әсер білінеді. Тіпті Жапо­нияда болғанда Кабуки театры актерлерінің портреттер сериясын жазған еді. Ал автордың көпке әйгілі «Ана» (1967), «Менің ұлым» (1972) картиналарының әуезі бөлек: та­би­ғатқа бас иген үлкен жүрек, жұмыр жер­дің бетіндегі барша мейірім, ізгі­лік атаулыға деген көл-көсір ілтипат байқалады.

Чоқморовтың алғашқы тақы­рыбы – айыл, айылдағы кішкентай адамдар. Суретші ол өмірге еніп, оны ұқсатып әуре болмайды. Өзі көрген сол адамдар, өзі өскен сол мекен. Қырғыз айылының тұрмысын кейде тым жадағай қылып суреттеген де болар. Бірақ бәрі шынайы. Ол пейзаждар мен тұрмыстық көріністерде («Ауыл пейзажы», 1954, «Ауылдағы таң», 1958, «Шоң-Таш ауылы», 1958) ауылдың жаңаруын көрсетуге асықпайды. Өзі көрген ескі өмірдің шындығы – жатаған үй, қисайған шарбақтар мен топырағы шыққан қара жолды асқан сағынышпен бейнелейді. Бұл – оның бала кез­дегі әлемі, бозбала шағының куәсі.

Автордың портрет жанрында­ғы алғаш­қы кейіпкерлері де осы Шоң-Таштың балалары бол­ды («Нұрсейіт», 1955, «Бурул­ча», 1956). Диплом қорғау жұмыс­та­ры кезінде ауылдаста­ры­ның портреттерінің тұтас сериясын жасады – шопандар, күйеу жігіт­тер, кеңшар жұмысшы­лары. Жалпы, Чоқмо­ров бар шығармашы­лығын­да қылқа­ламын еркін сілтеген суретші. Кішкентай адамдардың тұтас галереясын жасаған автор осы арқылы елеусіз жандардың түрлі тағдырын бейнеледі.

авп

Суретші галереясындағы жылы да шынайы туындылардың бірі – «Ана». Бар ғұмырын ұрпа­ғы­на арнаған, қиын-қыстау заман­ның бейнетін бір өзі көтерген күрескер аналардың нақ образы. Ұжымшардың қара жұмысынан қажыған, шаршаған ана. Енді бір жағынан, қарсы алдыңызда байсалды, салмақты жанды көре­сіз. Мамасалы Апы­шев «Сүй­менқұл Чоқморов. Өмірі мен шығар­машы­лығы» атты кітабында сурет­шінің осы картина туралы айт­қан сөзін келтіреді: «...Мен анам­­ды прототип етіп алдым. Бі­рақ портреттегі әйел анама бір­де ұқсайды, енді бірде мүлдем ұқса­майды. Яғни бұл – жалпылама образ».

Қырғыз өнеріне Шыңғыс Айт­ма­­тов­тың кейіпкерлері ортақ. Мы­на картинаға қарап тұрып та жазушының Толғанайы еріксіз еске түседі.

Сүйменқұл Чоқморов 400-ге тарта картина жазыпты. Негізгі шығармалары Қырғыз мемлекеттік бейнелеу өнері мұражайында сақтаулы тұр. Сондай-ақ Санкт-Петербург, Петрозаводск, Донецк, Лондон, Нью-Йорк және Венеция мұражайларында да туындылары қойылған. Суретші карти­наларының бірін Пәкістанның премьер-министрі Беназир Бхутто сатып алған деседі.

Кино өнерінде шоқ жұлдыздай жан­ған Чоқморов қай кезде де қыл­қала­мын тастаған жоқ. 1968 жыл­дан КСРО Суретшілер ода­ғы­­ның мүшесі, 1971 жылдан КСРО Кине­матографистер одағы­­ның мүшесі атанды. Қырғыз КСР Жоғар­ғы Кеңесінің Құрмет грамо­та­сы­­мен марапатталған. Ал 1991 жылы Чоқмо­ровқа әде­биет, өнер және мәдениет са­ла­сын­да­­ғы Ш.Айт­матов клубының халық­­­ара­­лық сыйлығы берілді. Десек те суретші Чоқморовтың көзінің тірісін­де бірде-бір көрмесі өтпепті. Автор шығар­ма­шылығына арнал­ған алғашқы сурет көрмесін ақын Мұхтар Шаханов Қыр­ғыз­­с­тан­да елші болып тұрғанда ұйымдас­тырған.