– Бес ұлым, екі қызым бар. Балаларымның бәрі – бойшаң. Өз бойым – 1 метр 95 сантиметр, үлкен ұлымдікі – екі метр. Ал Аружанымның бойы – 2,2 метр. Қызым өте бауырмал, кісіге жақын. Осы ауылда бірнеше жыл бойы волонтер жастардың қатарында жүріп, Әулиекөлді көгалдандыруға атсалысты. Үлкен-кішіге, мүмкіндігі жоқ мұқтаждарға қол көмегін тигізіп жүрді. Қаншама марапат алды, бәрі үйде сақтаулы тұр. Мұның сыртында, осындағы Шоқан Уәлиханов мектебінде оқып жүріп, екі жыл бокспен айналысты. Әжептәуір жетістіктерге жетіп еді, пандемия кезінде үйірме жабылып, бокстан біржола қол үзіп кетті, – дейді Аружанның әкесі Көпжасар Досымбеков.
Аружан қазір Қостанайда, З.Алдамжаров атындағы колледждің екінші курсында «Дене шынықтыру» мамандығы бойынша білім алып жатыр.
– Қалаға келген соң, көшедегі бейтаныс адамдардың сұқ көзіне үйрене алмай біразға дейін ыңғайсызданып жүрдім. Кейбіреулер сізбен суретке түсіп алайықшы деп өтінеді. Қазір үйреніп кеттім. Оқу үлгерімім де жақсы. Волейбол үйірмесіне барып жүрмін. Тағы бір кедергі – көппен бірге базарға, дүкенге барып киім сатып ала алмаймын. Қостанайда маған шақ келетін киім жоқ. Сондықтан жаңа киім алу үшін Әулиекөлдегі тігін цехына тапсырыс беремін, – дейді Аружан.
Қостанай облысы
