Әкеге қарап ұл өсетінін бабатаным басынан болжаған. Осы мәйекті сөзден біз де әрі аса алмай отырмыз. Кішкентайынан тұлпардың тұрысы мен шабысынан қанаттанған өрімдей ұл әкесінің қолғабысы бола жүріп, жылқының қасиетіне қаныққан.
«Ес білгелі әкем аттың маңайынан алыстатпайтын. 3 жасымнан бастап атқа мінуді үйрендім. Бірде ағам маған тай сыйлады. Сол арқылы қызығушылығым оянып, аламанның өмірімде ерекше орын алатынын түсіндім», дейді А.Құрмаш.
Бала шабандоздың айтуынша, жарыстың дуына түсетін жылқыға ерекше күтім керек. Сезімталдығы сондай, өзіне деген махаббатты, жылылықты аңғарады. Сондықтан кейіпкеріміз жылқыларын ерекше қарап, жем-шөп, суын ықыласпен уақытылы беріп, арнайы жаттығулар жасатады. Сайыстардағы сан түрлі атақ-абырой, марапаттың бәрінде үлкен еңбек жатыр.
Жалпы, жүлде алып, халықтың қошеметіне кенелген сәтті Ақылжан сөзбен айтып жеткізе алмады. Ерекше сезімді бастан өткеретіндігі көрініп тұр. Бастысы еңбектің өтемі оң істің алға басқанына ерекше қуанады. Жылқыға ат қоярда да айрықша мән береді. Оның жүрісіне, түсіне, мінезіне қарай қояды. Мәселен, «Айқасқа» атын сыртқы келбетіне қарап солай десе, «Еркежиренді» құлын кезіндегі еркелігі үшін атаған.
Ақылжанның жақсы көретін тұлпары – «Бақторы». Ол бүгінде көпке мәлім, көмбенің көркіне айналған асыл тұқымды жылқының тұяғы. Сол себепті де атын солай қойған. Кейіпкеріміз әр бәйгеге тыңғылықты дайындалып, әрқайсысынан жүлде алуды мақсат тұтады. Биыл да олжалы болу үшін сәйгүліктерін баптап жүр. Алда үлкен додалар күтіп тұр.
Жетісу облысы
