Олай дейтінім, талай жыл бойы, тіпті ғасыр десек те артық емес, Ақ Ертіс бөліп тұрған екі елдің арасын жалғайтын көпір болмай, салмен өтіп, адам мен малымыздың шығынға ұшырағаны белгілі. Тіпті алысқа бармай-ақ, кеше ғана өзіміз де қызыл суды қызыл асықтан кешіп өттік, қанша жүк тиеген машинаның, қанша жерлестеріміздің көз алдымызда суға кеткенінің куәсі болдық. Жергілікті жұрттың жанайқайы ел басқарған азаматтардың құлағына жеткеніне қуаныштымыз. Қуаныш ұзағынан сүйіндірсін!
Көпір салынған жер ел аузында «Барақ өткел» атанып кеткен еді. Су тасымай тұрғанда бұл жерде Қамысты деген ауыл болған. Ол жерге Ақ Ертіс арқылы келген жүк пароходтары тоқтайтын. Өлкетанушы ретінде бұл жерге талай келіп, көнекөз қариялардан тарихын жазып алғанмын. Кезінде аталған көпірді «Барақ өткел» атайық деген ұсыныс айтып, баспасөзде бірнеше рет мақала жазып едім, сол тарихи атауды жаңғыртсақ деймін. Осы көпірден өткен адамдар өз тарихын біліп, аман-есен өтуін тілеп, аталарымыз айтып кеткен «есіңе сақта өткенді, жүруің үшін жығылмай» дегенді жадында сақтаса құба-құп болар еді.
Шекербану РАХМЕТОЛДАҚЫЗЫ,
өлкетанушы
Алматы
