Бойжеткен сезім, бозбала үміт

Бұл ойлар суретші һәм кес­кіндемеші Асхат Дінікеевтің «Қыз қуу» туындысын көр­генде санамызға ұя салды. Кар­тина ішінде жігіттің ба­тылдығы мен қыздың ұяңдығы бар. Бізді елік­тіргені сол нәзік сезім. Автор кенеп бетіне ұлтқа тән бояуды төк­кен. Картинаны жазу ба­ры­сында баба салтын басты ұс­та­нымы еткені анық көрініп тұр.

«Қыз қуу» картинасы 2001 жылы жарыққа шыққан. Оның ең басты ерекшелігі авторлық дербес мәнермен орындалған. Шығармада кеңістік пен алуа­н пішіндер тұтасып, сән­дік үшін шебер оюласқан әше­кейлер композицияның түпкі мәнін мазмұндап тұр. Қыл­қалам ше­берінің қиялына қанат бітір­ген шығармашылық дер­бестік те байқалады.

Картина «Қыз қуу» сюже­тінің вариациясы ретінде жа­зылған. Бірінің үстіне бірі жайылған ою-өрнекті төрт бұ­рыштан тұратын картинада мифтік кентаврларша ширақ қимылды бойжеткен мен бозбаланың мәнерлі пі­шін­дері бейнеленген. Кентавр – су­ретшінің сүйікті әрі «фир­ма­лық» бейнесі. Ол автордың көп­теген туындысында кез­деседі.

Жалпы, қыз қуу – ертеден келе жатқан ат ойыны. Бұл жарыс өзі­нің түрі жағынан біздің заманымызға дейін қандай болса, қазір де сол күйінде қалды. Бағзы заманда жарыс жігіт пен оның қалыңдығы арасында өткізілген. Егер жігіт жарыста же­ңілсе, ол өзіне қойылған талапты ақтай алмағаны үшін қызбен некелесу құқынан айыры­лған. Бұл сияқты ескі әдет әлдеқашан ұмыт болды. Қазіргі қыз қуу өзінің идеялық мазмұны жа­ғынан ұлт мәдениетіне енген халықтық спорт түрлерінің қай-қайсысынан болса да кем түспейді.

Асхат Дінікеевтің карти­наларынан шынайы және фан­тастикалық, бірсәттік және мәң­гілік, пенделік және пәктік ту­ралы шағын өсиеттерді «оқу­ға» болады.