Белгілі қаламгер Бауыржан Омарұлының Сыр өңірінің мықты журналистері Шәкірат және Шәкізат Дәрмағамбетовтер туралы «Ағайынды қоңыр қаз» атты эссесі бар еді. Газетке шыққанда қызығып оқығанбыз. Содан жадымызда қалған. Біздің бүгінгі кейіпкерлеріміз де осы жандарға ұқсас. Бірақ олар сөз емес, саз өнерінің саңлақтары – ағайынды Абдуллиндер.
Жақында отандық арналардың бірінен ағайынды Абдуллиндер туралы хабар көрсетілді. Сонда олардың өмірі мен шығармашылығы туралы кеңірек баяндалды. Арасында өздері шырқаған әндері де берілді. Әсіресе мені қос әншінің қарапайым болмысы ғана емес, олардың дауысының тау суындай тазалығы мен даладай кеңдігі қатты таңғалдырды. Шынымды айтсам, ғажайып күйге бөледі. Көктемнің ерке самалын жұтқандай әсерде болдым. Сол кезде мұндай дарындарға өнер тумысынан даритындығына көзім жетті.
Ағайынды Абдуллиндер – ұлттық ән өнеріне соны леп әкеліп қана қоймай, оны жаңаша биікке көтерген талант иелері. Әсіресе қос тұлғаның қазақ операсы мен ән өнерінің қалыптасуына сіңірген еңбегі ерекше. Белгілі театртанушы Амангелді Мұқан «Ағайынды Абдуллиндер» атты мақаласында Ахмет Жұбановтың Мүсілім туралы айтқан естелігін келтіреді. Онда ол жас талапкердің есту дәрежесінің жоғарылығы мен ән ырғағын бір қалыпты ұстаудағы нақтылығына және бір айтқанды бұлжытпай қағып алатын құйма-құлақтығына таңғалғанын айтады. Академик қалада оқып жүрген Мүсілімді мықты виолончелист жасамақ болғанымен, оның табиғи дауысының аса сұлу екенін аңғарып, жеке әншілер класына ауыстырғанын баяндайды. Сондай-ақ мақала авторы Мүсілімнің өзінен жиырма минут кейін дүние есігін ашқан Ришатқа жол бастап отырғандығын сөз етеді.
Жалпы екеуінің өмірі мен өнерін бір-бірінен ажырата алмайсыз. Абдуллиндер 1916 жылы Өскемен қаласында өмірге келген. Екеуі де бала күнінен өнерге жақын болып өседі. Мүсілім он бес жасында Алматыда ашылған музыкалық-драма техникумына оқуға келсе, оған бір жылдан кейін Ришат келіп түседі. Одан кейін екеуі де Мәскеу консерваториясына оқуға қабылданып, профессор А.И.Вишневскийдің класында оқиды. Жақсылар мен жайсаңдар жиналған оқу ордасында өнер тарландарының дәрісін тыңдап, тәжірибелерін ұштайды. Кәсіби музыкант дәрежесіне көтеріледі. Консерваторияны тәмамдағаннан кейін екеуі де Абай атындағы Мемлекеттік академиялық опера және балет театрына солист болып орналасады. Содан бастап қос әншінің өнердегі жұлдызды жолы басталады. Негізі, Мүсілімнің дауысы лирикалық тенор болса, Ришаттың дауысы – баритон. Ағайынды Абдуллиндер аталған бекзат өнер ордасында қазақ, орыс және еуропа композиторларының опералық шығармаларындағы жетекші партияларды орындап, жұртшылыққа танылды. Мәселен, Мүсілім Абдуллин « Евгений Онегинде» – Ленскийді, «Қыз Жібекте» – Төлегенді, «Жалбырда» – Қай- рақпайды, «Ер Тарғында» – Балпанды, «Абайда» – Әзім секілді қайталанбас бейнелерді сомдаса, Ришат Абдуллин « Евгений Онегинде» – бас кейіпкердің өзін, «Демонда» – Демонды, «Травиатада» – Жермонды, «Карменде» – Эскамильоны, «Даисиде» – Киазоны, «Абайда» – Абайды, «Ер Тарғында» – Ер Тарғынды, «Біржан-Сарада» – Қожағұлды, «Назугумде» – Гульматты келісті ойнап, көрермендер ықыласына бөленді. Сонымен бірге екеуінің 1948 жылы Мәскеуде өткен қазақ өнерінің он күндігі аясында қойылған «Абай» операсындағы орындаған партиясы мәскеулердің көңілінен шығып, ел мерейін өсірді.
Сондай-ақ оларды ән өнеріндегі дуэт жанрының алғашқы қарлығаштары деп айтуға болады. Қос әнші сахнада қазақ, татар және орыстың халық әндерімен бірге Евгений Брусиловский, Бақытжан Байқадамов, Сыдық Мұхамеджанов, Шәмші Қалдаяқов және тағы басқа композиторлардың жаңа жазылған шығармаларын орындап, елдің жүрегінен жол тапты. Өнердегі еңбектері де жоғары бағаланып, Ришат Абдуллин КСРО халық әртісі болса, Мүсілім Абдуллин Қазақстанның халық әртісі атанды.
Бір сөзбен айтқанда, қазақ өнері тарихында есімдері алтын әріппен жазылған ағайынды Абдуллиндердің ғажайып дауысы әлі талай сан ұрпақтың жүрегін тербетіп тұратыны анық.