Француз жазушысы Стендаль 1817 жылы Флоренцияға барғаннан кейін: «Мен Қасиетті Крест шіркеуінен шыққан кезде жүрегім дүрсілдеп, өмірдің жарығы таусылып, жерге құлап кетердей сезіндім», деп жазады.
Қаламгерді ерекше толғандыратын өнер туындылары басқа адамдарға да осылай әсер етуі мүмкін, яғни жиі жүрек соғысы мен бас айналу.
Кейін ғылымда мұндай психосоматикалық бұзылыс «Стендаль синдромы» деп аталып кетті. Мұнымен «ауырған» адам сурет кеңістігіне еніп кеткендей сол картинадан ерекше күш алады. «Стендаль синдромы» өнерден бөлек, тұмса табиғат, сұлулық әсерінен де пайда болады.
Сол үшін де музей аралағанда немесе киелі орындарға саяхат кезінде, ғажайып картиналардан әсерленгенде «Стендаль синдромынан» абай болыңыз...