Петропавл қаласының қарапайым тұрғыны Әнуар Файзулин өмір бойы К.Сүтішев көшесінде тұрып келеді. Әкесінен мұра ретінде қалған жеке баспана жар астында орналасқандықтан, көктем, күз айларында бала-шаға қолдарына күрек, кетпен ұстап үлкен әбігерге түсетін. Сай-саланы қуалай аққан қарғын суды қанша ауыздықтауға тырысқанымен, бой бермейді. Ауланы шайып кетеді. Топырақ үгінділері саз балшыққа айналып, жүріп-тұру мүмкін болмай қалады. Осы көрініс жылда қайталанатын.
Бірде он саусағынан өнер тамған шеберге бөгесінді неге тастан қаламасқа деген ой келіп, іске білек сыбана кіріскен. Үйді айналдыра тұрғызған тасқамал бекініс әрлі-берлі өткен адамдарды әсемдігімен таң-тамаша қалдырған. Бөгде көзге осыншалық ұнай қояды деу оның да қаперіне кірмесе керек. Ендігі ой-қиялы ертегідегі сарайлар мен қамалдар салуға ауып, бар өнерін салып баққан. Бұл еңбегі де зая кеткен жоқ. Алыстан қараған адамға оның үй-жайы тау баурайындағы көне Еуропаны көзге елестеткендей әсерге бөлейді. Мұнара, көпір, темір қақпаларға дейін керемет ұқсастық бар. «Жансызға жан бітірді» деген осы! Кейбіреулер мұндай ғаламатты ғаламтордан, кітаптардан ғана көргендерін, бәзбіреулер Тайландтан ғана кездестіргенін айтып, желпіндіріп қойғанымен, біртоға мінезді зейнеткер сабырлы қалпынан айныған емес.
Қазір екінің бірінің қолынан келе бермейтін мұндай шеберлік ісмерлікке ол ұлы Русланды да баулып жүр. «Әке көрген оқ жонар» демекші, Руслан әке тәлімін тез-ақ меңгеріп алған. Ол қасында иесіз тұрған үйді күрделі жөндеуден өткізіп, бала күнгі қиялын шындыққа айналдырды. «Шағын Еуропасына» айналдыра қарағай, шырша, балқарағай егіп, жасыл желекпен көмкерді.
Өмір ЕСҚАЛИ,
«Егемен Қазақстан»
ПЕТРОПАВЛ