«Егемен Қазақстан» газетінің 2017 жылғы 21 ақпандағы санында журналист Қазбек Құттымұратұлының «Ауылды мектеп сақтайды. Мектепті кім сақтайды?» атты мақаласын оқып, қазақты толғандырып отырған өзекті мәселені көтергендігіне тәнті болып, осы пікірімді жолдап отырмын.
Бірден айтайын, 20 жылға жуық уақыттан бері газетті жаздырып аламын. Мамандығым – тарих пәнінің оқытушысы. Мұндай ашық әрі өзекті тақырыпты басылым тереңінен қозғай бермейтін. Газетте қазақты, жалпы қазақстандықтарды алаңдатқан мәселелердің көтеріле бастағаны мені қуантып отыр. Бұрнағы жылдары мұндай маңызды мәселелерге жанама атүсті қарап, тереңірек мән бере бермейтін. Ең бастысы, бірінші бетте жарияланбайтын. Қазбек бауырымның қазақ үшін аса маңызды тақырыпты қозғап отырғаны мені, жауапкершілікпен айтайын, мыңдаған оңтүстікқазақстандықтарды мазалап отырған жағдайды көтергені көңілімізге үміт отын жақты. Солтүстіктегі Ресеймен шекаралас аудандардағы демографиялық жағдайдың алаңдатарлық екенін бәріміз білеміз. Тоқетерін айтайын, біздің оңтүстікте әр сыныпта 30-35 балаға дейін оқушы ұстап отырған Сарыағаш, Сайрам, Мақтаарал және Шымкент қаласында мектептер жеткілікті. Оралмандарды қояйық, келетіндері келіп бітті. Ішкі көші-қонуды жандандырайық дегім келеді. Бір-екі отбасыны емес, бірден он-жиырма жас отбасын көшіріп апарып қоныстандыруға жағдайымыз жетеді. Тек оны қалаумыз керек. Еліміздің келешегін бүгіннен ойлағанымыз абзал. Тиісті түсіндіру жұмыстарын жүргізсе, бұл істі нәтижелі қолға алуға болады.