Мұндай да болады екен, баяғыда мақталы аймаққа жәрдемге барғанда достар бір-біріне егіз мақта тауып алдым деп мақтанатын. Егізді көрсеткен бойда айтқан кітабын әперуің керек болады. Сондай ойын бар еді бала кезімізде. Күзді күні сол есіме түскені, оған себеп бақшалықта қызанақ теріп жүрген қарындасым «үшем қызанақ» деп дауыстады.
Оның келе жатқанын көріп алма ағашының көлеңкесінде сәл аялдадым. Мүмкіндік болмай бірнеше жыл қатарынан бау-бақша егілмей қалып еді. Содан биылғы көктемнен бастап егін салуды бастағанбыз. Ақсақалдар жағы қимылымызды көріп, еңбектеріңнің «рахатын көріңдер» деген. Үлкендердің айтқаны дөп келді. Енді аз ғана алаңқайдан шелек-шелек қызанақ алып жатыр. Қарындасымның дауысы да бұл жолы жарқын естіледі». «Үшем қызанақ». Қарасам, қызық, үлкен қауынның көлеміндей қызанақты көтеріп келе жатыр екен. «Тәубе!» – дедім ішімнен. Биылғы берекенің басы болсын деп күбірледім. Жаз бойғы еңбектің қайтарымы шығар. «Үшқоңыр» ауылының құнарлы топырағының әсері ме екен. Мол сулы Қаскелеңнің момын иірімдерінің ықпалы ма деп бір қоямын. Әйтеуір табиғаттың ғажаптығына таң қаласың. Үшем қызанақ...Таңғалған күйі таңдана қараймыз.
Жарықтық, табиғатта небір ғажап нәрселердің көптігіне таңырқай қараймыз да қоямыз.
