Бірде көз танысым жұмысқа орналасуға қол ұшын беруімді өтінді. Өзінің айтуына қарағанда, жұмыс жоқ.
– Қолайыңа қандай жұмыс жағады?–деп сұрадық біз.
– Жұмысы аз, жалақысы көп, – деп жымиды әлгі.
Қалжыңдап тұрған шығар деп едім, шынын айтып тұр екен.
– Ондай жұмыс табылса, өзім-ақ орналасып алмаймын ба?, – деп жауап қаттық әзілге сүйеп.
Жаңағының жарты ауыз сөзі себеп болып, қалалық жарнамалық газеттерді сүзіп шықтық. Жұмыс іздегеннен жұмысшы іздеген мекеме, кәсіпорын көп екен. Әсіресе, газэлектр дәнекерлеуші, сылақшы-сыршы, токарь, слесарь, ауыр жүк көлігін жүргізушілер... Жұмыс берушілер жалақысына дейін көрсетіпті. Оған қоса жұмысшыға қандай әлеуметтік-тұрмыстық жағдай туғызылатынында. Демек, жұмыс бар.
Тағы бір дәлел келтіре кетелік, Ақмола облысында үстіміздегі жылдың басынан бері 6844 еңбек мигранты тіркеліпті. Олардың екі мыңнан астамы еңбек келісімін ұзартқан. Саралап қарасаңыз, алыс-жақын шетелден келген әлгі жұмысшылар негізінен ауыл шаруашылығы мен құрылыс саласында еңбек етеді екен.
– Мемлекеттік қызмет көрсету стандартының бекітілген ережесіне сәйкес егер тіркеуге тұру электронды портал арқылы жүзеге асса, бар-жоғы 15 минутты қамтиды, – дейді облыстық көші-қон қызметі басқармасы бастығының міндетін атқарушы Ақылбек Мәдіғұлов, – бұл тарапта ешқандай қиындық жоқ. Солай бола тұра, тіркелмей жұмыс істеушілер азаймай отыр. Әсіресе, көктем мен күз мезгілдерінде дүмеп кетеді.
Егер өлкеде жұмыс болмаса, жаңағы жеті мыңға жуық еңбек мигранты не істеп жүр? Ал жергілікті жұрт бір-бірімен уәделесіп қойғандай ауыздарын қу шөппен сүртіп, «жұмыс жоқ» деп жайбарақат отыр. Тегі көп нәрсенің төркіні өзіміздің енжарлығымыздан-ау.
Ақмола облысы
