Суретте көрініп тұрған мына бір аялдамаға тіпті де қарауға ұят. Онымен қоймай дәл алдындағы қоқыс салғышқа қаратып Абай атамыздың суреті салынған.
Іші-сыртына ұлы ақынымыз Абайдың суреттерін салып, тіпті нақыл сөздерін екі тілде жазып қойыпты. Әйтеуір бір жақсысы, әзірге суреттер аман, жырым-жырым жыртылмаған, нақыл сөздер шимайланбаған.
Әрине індеттің таралуына орай қазір бұрынғыдай емес тұрғындар қарасы аз. Әйтсе де, аялдамада автобус күткендер, көздері айфондарына телмірген жастар бұл жерде не жазылып тұрғанына, кімнің суреті салынғанына назар аударар емес.
Тіпті әлеуметтік желілерге бірдеңе жібермексіз бе өзі, мені түсірмеңіз, – деп тұрған жерлерінен қашқалақтай бастады.
Ал Абайдың 175 жылдығына орай осындай масқараға тапсырыс берген қалалық әкімдік, ішкі саясат бөлімі қызметкерлерінің қырсыздығына таңғаласың. Жеңіл көліктерге жаппай Абайдың нақыл сөздерін жазыңдар деп тағы бір ыңғайсыздық жасады.
Абай – білгенге маржан, білмеске арзан. Атамыздың «Сегіз аяқ» өлеңі де тегін жазылмаған екен ғой. «Бойда қайрат, ойда көз, болмаған соң, айтпа сөз» дейді.
Өздері ұлы ақынды оқып-білмей, танысып алмай, аялдамада тұрған жұртты үйретпекші. Егер оқыған білгендері бар болса, ұлтымыздың асылын мазақ етіп, аялдамадан орын бермес еді.
Павлодар
