Қоғам • 25 Қазан, 2021

Жаны жайсаң Жаз-ата

576 рет
көрсетілді
6 мин
оқу үшін

Қазақта «қара» сөзіне кие мен қасиет қонғандай. Небір ұлтқа тән түйдек тір­кестер осы сөзбен астасып жатыр. «Қара жер», «қара бала», «қара орман», «қара халық», «қара шал» дегендей... Осынау киелі ұғымымен қабаттастырып, мақаламыздың маңдайына «Қазақтың қасиетті қара шалы» деп тақырып қойып, тарқата сөйлеуге болар еді.

Жаны жайсаң Жаз-ата

Әйтсе де «Жаны жайсаң Жаз-ата» дегеніміз кө­ңілге қонымды секілді. Биыл екі мәрте Социа­листік Еңбек Ері Жазылбек Қуа­нышбаевтың 125 жылдық мерейтойы. Атамыз жайлы айтар сөз көп, соның біразын ой таразысына салуды жөн санадық.

Қазақ «малым жанымның са­дағасы, жаным арымның са­дағасы» деп, төрт түлікті төбеге көтеріп, малы аман бол­са, ары да бүтін боларын әріден бол­жаған ғой. Амандық сұраса ал­дымен «мал-жан аман ба?» деп сә­лемдесуінің себебі сонда. Сол Шопан ата түлігінің қазақ үшін бағасы алтынмен пара-пар. Мұны неге айтып отырмыз, сол уақ малдың жай-күйін жақсы білген, жанын салып баққан Жаз-ата десек артық айтқанымыз болмас. Тарих өз алдына куәгер. Өйткені Кеңес Одағы көлемінде мал шаруашылығы саласында екі мәрте Социалистік Еңбек Ері атанған осы Жазылбек Қуа­нышбаев қана.

Жаз-ата жылдың төрт мез­гілінде малдың жайын қам­дап, көктемде көк­теуге, жазда жай­­лауға, күзде күзеуге, қыста қыс­тауға көшіп-қонып жүрген. Сол көшпен бір шөкім бұлт ілесе жүріп, көш тұрақтаған жерге жауын жауатын көрінеді. Жаз-ата мұны «бәсіре жауыным» дей­ді екен. Міне, осыдан кейін қалайша «Алланың нұры жауған кісі» демейсің!

Есімі кеңес уағында жер жарып тұр­ды. 60 жасынан бастап, 90-ға толғанға дейінгі мерей­той­­лары республика көлемінде Мо­йынқұм ауданына қарасты Керей мен Жәнібек хандардың жайлауында өтті. Бүгінгі «Тұл­пар саз» жайлауы десек те бола­ды. Бұл дүбірлі тойға жер-жер­ден ұлт зиялыла­ры келіп, ата жай­лы толғақты пі­кір, толым­ды сөз айт­қан. Қазақ­ша кү­рес­тен халық­аралық сайыс өт­кен. Доданың ерекшелігі – Моң­ғо­лия, Мажарстан сынды мем­ле­кет­терден палуандар ке­ліп қа­­тыс­қандығы. Қазақ­тың маң­да­йына біткен біртуар тұл­ғалары Сә­бит Мұқанов, Роза Бағ­ланова, Нұрғали Нүсіпжанов сынды жазушылар мен әншілер тойдың сә­нін келтіреді. Торқалы той үш күнге созылып, малшы қауым мен ұлт мақтаныштары бір арындап қалғаны көз алды­мыз­да. Сол сәт әлі де көңіл төрін­де.

1974 жылы Жаз-атаға Нұр­ғиса Тілен­диев сәлем бере келеді. Лезде үйдегі анамыз қазан кө­теріп, самаурынға шәй қояды. Ет желініп, емен-жарқын әңгіме айтылады. Кетерінде атамыз атақты ком­позитордың иығына шапан жабуға оқтал­ғанда, Тілендиев тәбәрікке өзі киген кез келген киі­мін беруді сұрайды. Жөн біле­тін Жаз-ата бәйбішесіне айтып, жоралғы жасаған екен. Ар­тынан перзентті болуын тілеп, ақ батасын да беріпті. Содан көп ұзамай Нұрағаның үйінде сә­бидің үні естіліп, қуанышқа тол­ған екен. Міне бұл оқиға да ата­ның шапағатын шашып жү­ретін жан екенін айғақтайды. Мұндай қызықты оқиғалар ата­ның өмірінде көп болған. Ке­нен ақынның 90 жылдығында боса­ғасында тұрып, бата сұраған Сер­ке Қожамқұлов пен Бибігүл Төлегенова да көп ұзамай Социа­листік Еңбек Ері атанады.и

Көзі тірісінде аудан орта­­лы­ғында жеті метрлік ескерткіш тұр­­ғызылды. Сол кезде ескерткіш тақтасына «Еңбек ерле­ріне» деп жазылып, астына Жазылбек Қуа­нышбаевтың есімі жазылған екен. Мұны көрген атамыз аудан бас­шысы Айтбай Назарбеков­­ке «мына мүсін менен аумайды ­ғой» деп сұрайды. Сонда әкім «Ой, ­Жаз-ата Еңбек ерлері сіз­ге ұқсамаған да кімге ұқсауы тиіс» деген екен. Жарықтық, ес­керткіштің өзіне арналғанын сон­да ғана ұқса керек. 1986 жы­лы дүниеден озған­нан кейін, ата­мызды сол ескерткіш­тің жаны­на жамбасын тигізіп, «Ең­бек ер­ле­ріне» деген тақтайшаны ­алып тас­тағанда, астынан «Жазыл­бек Қуанышбаев» деген жазу шыға келеді.

Кеңес өкіметі тараған соң, есімін мәң­гі есте қал­ды­ру мақ­сатында аудан орталы­ғын­дағы Новостройка көшесін «Ж.Қуа­нышбаев» деп өзгертті. Та­ғы да бірнеше ауылдағы көше­лерге есімі берілді. Аудандық мұражай да ер есімін иеленді. Сонау 2000 жылдардан бері аудан атауын беру туралы мә­се­ле көтеріліп келеді. 2011 жы­лы Жамбыл облыстық мәс­ли­хатының VII сессиясын­да Мо­йынқұм ауылын «Жазыл­бек» деп атау туралы шешім шықты. Бірақ осыдан 20 жыл бұрын көтерілген мәселе әлі де жабулы күйінде жатыр. Облыс, аудан басшылары қолдау көрсеткенімен жұмыс баяу жүруде.

Былтыр қаңтар айында Ж.Қуа­ныш­баев есімі «Тарихи тұл­ғалар» тізіміне енгізілгені туралы ақжолтай хабар кел­ді. Әйтсе де осындай атпал азама­ты­мызға ауыл атын беру қайта-қайта кейінге шегеріле беретіні жанға батады. Қазақстанда төрт екі мәрте Социалистік Еңбек Ері болса, соның бірі осы кісі. Қалған үшеуінің атында ауыл бар, ал біздің Жаз-ата осы ретте шетте қалып қойды. Бұл мәселе Үкімет басында қа­рал­са деген халық өтініші бар. Ел үшін аянбай еңбек еткен азаматтың 125 жыл­дық мерейтойына ауыл атауы берілсе, тұрғындар үшін керемет сый болар еді. Билік басындағы көкірегі ояу азаматтар ескереді деп ойлаймын. Қазақтың қасиетті қара шалының аруағы риза болсын!

 

Орынбасар АХМЕТ,

Ж.Қуанышбаев атындағы

қоғамдық қордың президенті

 

Соңғы жаңалықтар