Жазылған жайдың жаңғырығы
2005 жылғы ақпанда “Егемен Қазақстан” газетіне “Ер Баукеңнің қызы Елена” деген көлемді мақала жариялағанбыз. Тың дерек болғандықтан болар, оны қалың көпшілік іздеп жүріп оқыды, тіпті “асылдың сынығы табылды” деп бір-бірінен сүйінші сұрап, қауқылдасқан қарияларға да куә болғанбыз. Батырдың қызын елге шақыру кісілік екенін айтып, сол кездегі облыс басшылығына мақала авторы ретінде хат та жазғанбыз.
Көп ұзамай Елена Бауыржанқызы Коркина Алатаудың бөктеріндегі Алматыға келіп, бауыры Бақытжанмен кездесті. Әке қабіріне зиярат етті.Бірақ уақыттың тығыздығынан болар, әкесінің кіндік қаны тамған қасиетті Жуалы өңіріне жолы түспеді.
“Сабыр түбі сары алтын”. Жақында Елена әпкеміз қасиетті Тараз-Әулиета-Жамбыл жеріне келіп, батыр Баукең туған Жуалы ауданындағы Момыш бұлағының басына барып зиярат етті. Батырдың туғанына 90 жыл толу құрметіне орай осыдан он жыл бұрын Серік Үмбетовтің қолдауымен тұрғызылған, бүгінде Тараз қаласының төрінде өрлік пен ерліктің символына айналып тұрған батыр ескерткішіне қос бауыр Бақытжан мен Елена гүл шоқтарын қойып, әке рухына бас иді.
Еленаның жүрегінде әкесі Мәскеуге келген сайын құлағына құятын “Айналайын” деген қазақтың алтынға пара-пар сөзі мәңгілікке қалып қойған. Одан кейін Момышұлы отбасы мұзарттарының бірі - “Музей апаның” суреті көз алдынан кетпейді. Әлбетте, “Бақытжан бауырым мен асқар шыңды Алатауды бір көрсем” деген арман да көзіне жас алдыратын. Әкесі айтпақшы, айналайын, қазақ елінің кең жүрегі мен бауырмал туысқандар пейілінің арқасында, міне, сол арман да орындалды.
Қараңыздаршы, бірі Мәскеуде, екіншісі Алматыда тұратын қос бауырдың қатар жүргені қандай жарасымды!
Көсемәлі СӘТТІБАЙҰЛЫ, Жамбыл облысы.
Суретте: Баукеңнің көп жылдан кейін табысқан ұрпақтары Бақытжан мен Елена Тараз қаласының төрінде.