Кешегі кеңес заманында еңбек адамына ерекше құрмет көрсетілді. Қоғам байлығы қарапайым құрыш қолды адамдардың маңдай терімен жиналды. Заманында кеңшар, астық қабылдау кәсіпорнының директоры болып қызмет істеп жүрген кезімізде алдынан жұмыс үркіп тұратын еңбек адамдарының қажырлы, қайратты ісін көріп сүйсінетін едік. Уақытпен санаспай ерен еңбектің көрігін қыздырған дала ерлері әсіресе науқандық жұмыс кезінде күнді түнге, түнді күнге ұластырып, кірпік ілмей қарекет ететін. Озаттардың еселі еңбегі өзгелерге үлгі етілетін. Олардың суреттері Құрмет тақтасына ілініп, әрқилы жарыстарда жеңімпаз атанып, мақтау марапаттауға ие болды. Осының өзі еңбек адамдарын топтастыра түсті, жігерлерін жаныды, көкіректеріне өлшеусіз күш-қуат құйды.
Ел Президентінің еңбек адамдарын бағалау, құрметтеу туралы лебізін естіген кезде бас көтермей жұмыс істеген жастық шағым көз алдымда қылаң берді. Қазір ауыл шаруашылығы құрылымдарында механизатор, комбайншылар жетіспейді. Жұмыс берушілер өзге де мамандарға зәру. Осының барлығы – соңғы жылдары қарапайым еңбек адамын қадірлемегендіктен. Сондықтан жастар жағы еңбек етуге құлықсыз. Кешегі дәстүр сабақтастығы үзілді. Осы бір түйінді мәселені Мемлекет басшысы өте дұрыс аңғарып, қоғамды олқылықтың орнын толтыруға шақырып отыр. Түптеп келгенде, бұл – елдің өте ауқымды, маңызды шаруасы. Жалпақ жұртты іргелі істерге бағыттап, кең ауқымды жұмыстар іс тындыру үшін қоғамға пайдалы кез келген мамандық иесі құрметтелуі керек.
Амангелді БЕКҚОЖИН,
еңбек ардагері
