Қытайдың Қазақстанмен визасыз режім орнатуға қадам басуының астарынан елімізге қарсы жымысқы саяси ілік іздеу дұрыс емес. Алайда бұл есікті айқара ашып қойып, көрінген көк аттыны ішке кіргізе беру деген де сөз емес. Бұдан былай көші-қон саласына жауапты құзырлы органдар шекарадан кірген-шыққан адамдарды бұрынғыдан да жіті қадағалауға алып, тиянақты жұмыс жүргізуі керек. Қытайдың елімізге қатысты жымысқы саясаты болмаса да, ол жақтан келетіндердің қандай адамдар екенін, қандай пиғылы барын кім білсін? Сондықтан Ішкі істер министрлігі мен Ұлттық қауіпсіздік комитеті елімізге кіретін шетелдіктердің жүріс-тұрысын, іс-әрекеттерін қатаң бақылауға алатын болса, біз екі ел арасындағы қабылданып жатқан осы шараларға үрке қарамауымыз керек.
Қазақта «Төрімізге шығарамыз, бірақ төбемізге отырғызбаймыз» деген сөз бар. Визасыз режім жағдайында да осы қағиданы басшылыққа алғанымыз дұрыс. Бір мысал айтайын, Дубайға қараңыз. Оның жер астындағы байлығы біздің Атырау мен Маңғыстаудан асып бара жатқан жоқ. Бірақ арабтар туризмге барлық жағдайды жасап қойған. Соның арқасында әлемге танылды, туристер арқылы түскен пайдасы шашетектен, халқы бақуатты. Қазіргі күні қытайлар – әлемдегі ең көп саяхаттайтын халықтардың бірі. Оларды біздің елге қарай тартатын болсақ, мұнда келу үшін міндетті түрде ұшағымызға отырады, қонақүйімізді жалдайды, мейрамханамыздан дәм татады, таксиге отырады, осының бәрі – елге шеттен кіріп жатқан табыс.
Сондықтан Қытаймен арада визасыз режім енгізілуін қолдаймын. Тек жоғарыда айтқанымдай, әрбір шетелдікті бақылауға алып, қадағалауды ұстау жағын босаңсытып алмасақ болды.
Жәди ШӘКЕНҰЛЫ,
жазушы
