Немістің өнер теоретигі Фридрих Шеллинг «мүсін – таста қатып қалған әуен» дейді. Көрмені де затқа қонған үн немесе ой десек болады. Суретші Жан Люк Корне ескі қалалық телефондарға ұлы өнердің қасиетін қондыра білді. Ол «Телефон қойлар» деген көрме ұйымдастырып, көрген жанға ерекше сезім сыйлады. Суретші өзгеше «қойларды» телефон кәбілдерінен және ескі телефондардан жасап шығарған.
Көрме жансыз затқа тіл бітіре алуымен ерекшеленеді. Қарапайым дүниеден көрермен көзайымына айналған мүсін технологияның қаншалықты жылдам дамып келе жатқанын және ескі заттарды қалай тиімді пайдалануға болатынын көрсетеді.
Қазір сымы бар стационарлық телефондар қолданыстан шықты. Олардың барлығы дерлік Қытайға қайта өңдеуге кетті, бірақ кейбірі ерекше француз суретшісі Жан Люк Корненің қолына түсті. Франкфурттағы байланыс мұражайындағы көрме өнертанушылар тарапынан «біртүрлі көрме» деген баға алған. 32 басы бар түрлі-түсті қойлар көрмесі үнемі жаңарып тұрады. Олардың аяқтары телефон тұтқаларынан, бастары аппараттардың өзінен, ал қалың қой терісі бұралған сымдардан жасалған. Автор цифрлық дәуірде үдерістің қаншалықты жылдам жүретінін көрсеткісі келген.
Жаһан жылдам жаңарады, бір орында тұрмайды. Сәт сайын жаңа технологиялар пайда болып, ескілік есік табалдырығында қалып жатыр. Бірақ осы көрмедегі «қойлар» секілді, дүние өзгерсе де бір қалыпта тұра беретін өшпес, өлмес дүниелер тағы бар. Суретшінің айтқысы келгені де – осы.
