Италиялық суретші-мүсінші, математик, инженер, ақын Микеланджело Буонарроти 1475 жылдың 6 наурызында Флоренция қаласында дүниеге келген. Әкесі Людовик Симони қалалық резиденцияда нотариус болған. Анасы Франческо ди Нери Микеланджело алты жасқа толғанда өмірден өтеді. Әкесі екінші рет үйленеді. Анасынан ерте айырылған бала жетімдіктің тақсыретін тартады. Әкесі өте қатал адам болғандықтан, ол өз үйінде өте аз қонатын. Тас қашаушы көршісінің үйінен шықпайтын. Оның шығармашылық үдерісіне қызыға қарап отыра беретін.
Микеланджело Урбино қаласынан келген Франческо Галеото есімді шебердің мектебінен латын тілін үйренеді. Сол жерде мүсін өнерімен әуестенетін Франческо Граначчи есімді замандасымен танысады. Ол заманының заңғар суретшісі Доменико Гирландайоның шәкірті екен. Жаңа танысы Микеланджеломен достасып, оны ұстазына ертіп барады. Баланың дарынын байқаған Доменико 1488 жылы әкесінің алдынан арнайы өтіп, өзінің оқытпақ ниетін айтады. Әкесі қанша жерден қарсы болса да, көнбеске лажы қалмайды. Осылайша, Микеланджело Домениконың алдында үш жыл дәріс алады. Осы үш жылда «бала шәкірт барын салады». Осы кезде «Кентаврлар шайқасы», «Баспалдақ жанындағы Мадонна» атты алғашқы жұмыстары дүниеге келеді.
Жастайынан жетім қалған Микеланджелоның балалық шағы бақытты болды деу қиын. Ол тез өкпелегіш, ауыр сөздерді жанына жақын қабылдап қалатын сезімтал болды. Естеліктерде оны өте тұйық адам болған деп айтады. Осы болмысы оны поэзияға жақындатты. Сөйтіп, ол өзінің мүсіндеріне өлең жаза бастады.
Сонымен Юлийдің тапсырысына қайта оралайық. Микеланджелоның атақты «Адамның жаратылуы» картинасы дәл осы шіркеу төбесіне салынған фреска еді. Мұнда суретші дүниенің жаратылуы хақындағы Інжілдің ілкі аңызын бейнелейді. Онда Жаратушы адамды өз бейнесіне ұқсатып жаратқанын айтады. Микеланджело дәл осыған басым бағыт береді.
Картинаның ең драмалық шиеленісін құдай мен адамның созған қолдары жасап тұр. Бұл екі болмыс арасындағы рухани байланысты білдіреді дейді сарапшылар. Иә, Тәңір адамға өз рухын үрледі. Бойына құдірет дарытты. Өзіне ұқсауына мүмкіндік берді. Дәл осы сәулелі сәтті бейнелеу Микеланджелоның қылқаламына бұйырған еді. Кейін бұл картина оның төлқұжатына айналып
кетті.
Байқасақ, Құдай адамға періштелердің алқауында белгілі форманың ішінде жақындайды. Өнертанушылар бұл туралы былай пікір білдіреді: «Микеланджело адам физиономиясын өте жақсы меңгерген. Осы арқылы Құдайды және оның періштелерін адам миына ұқсас қалыпқа сыйдырды. Осы арқылы суретші Жаратушының шексіз ақыл иесі екенін бейнелеп тұр», деп тәпсірлейді. Микеланджело 1564 жылы 18 ақпанда безгек ауруынан қайтыс болады. Ақтық демі шығар алдында сүлей суреткер: «Мен өз мамандығымның тек әліпбиін ғана үйрене бастағанымда өмірден өтіп бара жатқаныма қатты өкінемін», деп күрсініпті. Артында мұрагер шәкірті қалмағанына қатты қынжылыпты.
«Бұл өмірде адам баласы тек өзіне ғана сенгені дұрыс болар. Біз бұл дүниеде қалай қуансақ, өлетін кезімізді де солай күтуіміз керек. Өйткені өмір де, өлім де бір ұстаның қолында» деген екен Микеланджело дәуренінде...
