Теміржол өзінше бір әлем. Мұнда атакәсіп пен ана ісі ерекше бағаланады. Жүйенің құрылымы бұрынғыдан да, бүгінгіден де бөлек. Саладағы еңбек өтілі саналғанда тұтас әулеттің еңбек жолы есепке алынады. Теміржолшы әулеті осылай қалыптасады.
Бұрынғы Целиноград қаласында 1974 жылы туып, Астанада азамат болып қалыптасқан Арман 1990–1993 жылдары теміржол училишесінің электромонтер, байланыс бөлімінде білім алды. Еңбек жолын 1992–1993 жылдары теміржол саласында тәжірибеден өтуден бастады.
«Мен өз еркіммен жүк цехында тәжірибеден өтуіме рұқсат сұрадым. Ол кезде анам Күләш Абдуллина біз барған дистанцияның коммерциялық бақылау пунктінің бригадирі еді. Әлбетте, арнаулы білім ошағында дәріс берген ұстаздарымның сіңірген білімі мен еңбегінің орны бөлек. Дегенмен теміржол бойындағы басты ұстазым туған анам болды деп мақтанышпен айта аламын. Ол кісі қазір зейнет демалысында. Елдегі ең мәртебелі атақтың бірі – «Құрметті теміржолшы», деді Арман Тілеулемұлы.
Арманның айтуынша, атасы Асқар Абдуллаұлы Екінші дүниежүзілік соғыс жылдары жүк пойыздарында жолсерік болса, нағашы атасы Қабдраш Азнабайұлы дәл сол кезеңде шойын жол магистралі үстінде теміржолшы қызметін атқарған. Абдуллиндер әулетінің шойын жолдағы жалпы еңбек өтілі 100 жылдан әрі асып жығылады. Себебі Арманның туған қарындасы мен інісі де атакәсіпті ұстағандар. Әйтсе де, бертінде замана ағымына қарай тіршілік көзін өзгертіп, жеке кәсіптерін ашып, бизнеспен шұғылданып кеткен.
Арман училищені ойдағыдай тәмамдаған соң, мамандығы бойынша Белгі беру және байланыс дистанциясында бір жылға жуық жұмыс істеді. Одан кейін қайтадан жүк цехына сұранды. Сол жерде қарапайым пойыз қабылдаушы қызметін атқарды. Бірнеше жылдан кейін қозғалыс цехына жұмысқа ауысып, онда да қалыпты еңбек етті. Десе де өзі қалаған пойыз құрастырушы қызметіне қолы жете қоймады. Себебі ол орын мол тәжірибемен қатар, кәсіби жоғары біліктілікті де талап ететін еді.
Сөз басында айтқанымыздай, нағыз теміржолшы болу үшін саланың бір-бірімен сабақтасқан сан салалы мамандығын шебер меңгеріп, шаруасын ілкімді үйлестіріп, бәрінің үдесінен шыға алатындай онқол азамат болу керек. Осы орайда Арман: «Өзім қалаған қызметке қол жеткізуім үшін теміржолдағы дәстүрге айналған тәртіппен бес-алты салада жұмыс істеп, әрбірінен тиісті деңгейде тәжірибе жинақтауым керек болды. Соны дұрыс атқарған шығармын, жан құмарым мен кәсіптік мақсатым болған қызмет баспалдағына аяқ қойып, пойыз құрастырушының орынбасарлығына дейін еркін көтерілдім», дейді.
Бірақ сонда да қалауына бір қадам қалғанда қайта шегініс жасап, теміржол операторы болып жұмыс істеуіне тура келді. Одан кейін 1-, 2-, 3-позицияда алма-кезек еңбек етті. Оған қоса сұрыптау стансасында қызметін жалғастырып, оныншы ауданда жауапты кезекші болды. Мұның бәрі кәсібилігін бекемдеп, біліктілігін арттыруға септігін тигізді. Соның арқасында қазірде пойыз құрастырушы қызметін қиналмай атқарып келеді. Бұл қызметке кіріскеніне де 10 жылдан асыпты. Еңбегін жоғары бағалаған компания басшылығы Алғысхатпен, Құрмет грамотасымен марапаттады.
Шойын жол үстіндегі еңбек өтілі 30 жылдан асқан Арман жан жары Елена Михайловнамен мектеп жасындағы үш перзентін тәрбиелеп отыр. Жұмыстан қолы босағанда отбасын түгел көлікке отырғызып алып, у-шуы көп, ауасы тымырсық Астанадан алыстау жерге, табиғат аясына шығып кеткенді жаны қалайды. Кең далаға шыққанда кеудесі көк тұнбаға толып өлең оқиды. Одан кейін көл жағалап балық аулағанды жақсы көреді. Ол ойы жүзеге аспай қалса, ойлы көршілерін шақырып, шахмат тақтасын жаяды.
