1945 жыл
Құбылып сол кездерде тұрды аспаным,
Сездіріп шаттанғанын, мұң басқанын...
Қарсы алдым балалармен бірге барып,
Әкемнің жаудан қайтқан құрдастарын.
Мойнына әкенің ұл асылады,
Әке де бақытына бас ұрады.
...Шетте тұр шемен көңіл қара бала,
Тыя алмай көзден аққан жасын әлі!..
Қырық бес! Кетпей қойдың есімнен бір,
Далиып жатты дала – төсінде гүл.
Өшкені талайлардың қайта жанып,
Тілеуі талайлардың кесілген жыл...
Айтқали НӘРІКОВ.
ОРАЛ.
Соңғы жаңалықтар
«Жастар» Сарайының жарты ғасырлық мерейтойы тойланды
Елорда • Кеше
«Egemen Qazaqstan» газетінің тілшісі «Дарын» сыйлығын иеленді
Мәдениет • Кеше
Алматы • Кеше
Президент Мәжіліс төрағасын қабылдады
Президент • Кеше
