ҰЯБАЕВ ҰМЫТЫЛМАСЫН

Редакцияға хат Мен “Егемен Қазақстанның” ең қарт оқырмандарының бірімін. Редакцияға жолдап отырған осы ма­­­қаламда қаламгер замандасым Құр­манғали Ұябаев туралы сөз қоз­ға­мақпын. Ол Ұлы Отан соғысынан кейін “Социалистік Қазақстанда” еңбек еткен азамат еді. Атап айт­қан­да, Құрекең 1950 жылдан 1965 жылға дейін мұнда очеркист, бөлім меңге­ру­шісі, басылымның Павлодар, Ақ­т­өбе облыстары бойынша меншікті тілшісі қызметтерін атқарды. “Со­циалистік Қазақстанға” келгенше ол ақын болып қалыптасқан-тын. Бұл талант иесі туралы Сәбит Мұ­қа­нов Жазушылар одағының кезекті съе­зін­де: “...алда көп үміт күттіретін та­лантты қазақ ақындарының бірі” деп Құрманғали Ұябаевты атап, азамат ақын ретінде баға бергені бар. Одан соң жазушы Өтебай Қанахин, ақын Сырбай Мәуленов және басқалары Қ.Ұябаевтың шығарма­шы­лығына құрметпен қарағанын өз басым жақ­сы білемін. Өйткені, Құ­рекең лири­калық өлеңдердің шебері болған. Ол эпик ақын ретінде “Са­ғат”, “Тағдыр туралы сөз”, “Жер мен адам” атты поэмалар жазып, 14 кі­тап­тың авторы атанған жан еді. Ше­бер аудармашы ретінде Пушкин, Ми­цкевич, Анто­кольский, Твардов­с­кий өлеңдерін қазақ тілінде сөйлеткен. Амал не, осы әйгілі ақын, шебер тәржімеші ұмытылып, атаусыз қалып келеді. Азаматтың есімі өзі туып-өскен өңірдегі бір мектепке де бе­ріл­ген жоқ. Мерейтойлары тек аудан­дағы ауылдық жиын көлемінде ғана аталып жүр. Биылғы датасы ауызға да алынбай отыр. Редакцияға хат жазудағы мақсатым – Қазақстан Жа­зушылар одағы мен Алматы облыс­тық әкімдігі жоғарыдағы жәйттерден хабардар болса деймін. Хабардар болып қана қоймай, ол өмірге келген аудандағы бір білім ұясына оның атын бергізуге мұрын­дық болса оң болар еді. Бұдан ақын­ның бір кездегі еңбек еткен орны – бұрынғы “Со­циалистік Қазақстан” (қазіргі “Еге­мен Қазақстан”) газеті де сырт қалмас деп ойлаймын. Үсенбай ТАСТАНБЕКОВ, Қазақстанның құрметті журналисі. Алматы облысы, Қарасай ауданы, Қаскелең қаласы.