Ғашықтар қаласы

Жақында Бейбітшілік және келісім сарайында өткен композитор Алмас Серкебаевтың «Астана» мюзикліндегі басты кейіпкердің бірі – Асами бейнесін Жапониядан келген жас актриса Мана Накано сомдады. Алғашқы көрсетілім өткен жыл­дың маусымында Абай атын­­дағы Қазақ мемлекеттік акаде­мия­лық, К.Байсейітова атындағы Ұлттық, сондай-ақ Шымкент опера және балет театрлары қаты­суымен өтіп, Асами бейнесін Айгүл Ниязова мен Әсем Сембиналар орындап келсе, елорда төрінде көрерменге көлдей сезім сыйлаған мюзикл жапон қызы­ның рөлін Жапониядан арнайы ша­қыртуымен келген Наканоның ойнауымен ерекшеленді. Сахна­лық көрсетілім өзара көңіл жарас­тырып, үміттері ұштасқан қазақ жігіті мен күншығыс елі аруының аңсар-арманын алға тартса, сол ғашықтық сезімді нанымды етіп бере білген, Өнер академиясын «мюзикл әртісі» мамандығы бойынша тәмамдап, «Сики» тобы мен «Lion Kings» хореогра­фия­лық ансамблінде әжептәуір тәжі­рибе жинақтаған   Мана Накано да қазақтың салт-дәстүрі мен өне­рінен соншалық алыс жан емес екен. Оның өнері Осака универ­ситетінің студенті Асамидің бейнесін сомдауда бағзы замандардан баяндалар аңыздар тылсы­мы­мен тыныстады. Қос ғашықтың жүрек лүпіліне құлақ түрсеңіз, екі жақтың әдет-ғұрпы мен мәде­ниетінде көптеген ұқсастықтың бар екеніне иланасыз. Көне тарих көмбесінен әлі қанша сыр-бұлақ­тың сыңғыры естілерін кім білсін, бірақ та осы бір рухани тамыры бір-біріне тым ұқсас қос арнаның бір кездергі бастауы ортақ болға­нына шүбә келтіргің келмейді. Адам­ның тағдыры өз қолында деп айтып жатамыз кейде. Бірақ тағдыр тас сияқты бір жерден екінші жерге қолмен апарып қоя салатын зат па екен? Қазақ жігіті Арман мен жапон қызы Асамиді Астанада кезіктірген тағ­дыр тура­лы не айта­мыз онда?.. Сарыарқаның тө­сінде жұрттың кө­зін нұрға малған ға­жап бір ертегі қала са­лы­нып жатыр. Қа­мыс-қоға сыңсыған қу медиен даланың жазира белінен жа­сыл желек көз тар­тып, әрле­не түскен ша­һарға жан-жақ­тан ағылған жұрт­қа қарап, бақыт құсын іздеп өту тіршілік өзе­гі екеніне кө­зің жете түседі. Сол сан­сыз тағ­­дыр­дың ара­сын­да жапон қызы Аса­ми бар. Екін­ші дүние­жү­зілік соғыстың со­ңын­да жа­понның бір солдаты тұт­қын­да­лып, тағдырдың ай­дауы­мен қазақ жеріне әкелінеді. Қақа­ған суық пен ашар­шы­лық азабынан аман қалуына себеп болған сол кезде не дейсіз ғой. Аналық  мейірім еді. Әри­не, қазақ әйелі туралы әдебиетші­леріміз аз жазып жатқан жоқ, дей тұр­ғанмен, сол бір сұрапыл соғыс жыл­дарындағы қазақ аналарының алып бейнесіне өнер тілімен әлі бір то­лыққанды ескерткіш қойылды деп айта алмаймыз. Мюзикл осындай бір ой ұшқынын тұтатып өтеді. Ұлы Отан соғысында майдангер ұлынан айыры­лып, аза тұтқан ана мейі­рі­мінің айдаладан жер ауып келген жапон жауынгеріне түсуі неліктен деген ой көңілді көріктей қариды. Жау сол­датына өзінің жейтін нанын бөліп беріп, өмірге сенімін қайта оятқан сол қазақ әйелінің боздағын жер қойнына тапсырып отырғанда қай­ғы­дан қаймықпауы қалай? Қас­тық қылған адамының өзіне жа­мандық тілей алмайтын аналық сезімнің құдіретіне жететін қасиетті ештеңе жоқ өмірде. Барлық ізгілік атау­лыны осы жүректен тарайтын жылу­дан іздеу керек. Мейірім оты еліне оралуына себепші болған солдат кейін ұлы мен немересін Қазақ­станға, қазақ халқына деген сүйіс­пеншілік сезімінде тәрбие­лей­ді. Өмірден қош айтысарда шет тілдері факультетінде оқитын Асами неме­ре­сінің құлағына өз өсиетін барынша құйып кетеді. Қазақ­стандағы мамыражай тұрмыс кешіп жатқан ғажайып халықтың тұрмыс-тіршілігін өз көзіңмен көріп қайт, санаңа тәлім түйіп қайт деп аманат арқалатады. Асамиді Астанаға алып жеткен алғашқы себеп осы болатын. Екіншісі, болашаққа бет алған тіршілік ағысына қызыға да, таң­дана қарап, сол қайнаған қазанға өзінің қалай араласып кеткенін сезбей қалады. Оның санасында атасы айтқан сүйіс­пеншілік оты маздап тұрып ала­ды. Қыз ол жүріп өткен іздермен аяңдай отырып, мұндағы халық­тың тіршілік-ты­ны­сымен біте қайнасуға тырысып бағады. Ал­матылық Арман есімді дәрігер­мен танысады. Арман (рөл­ді сом­даған Нұржан Бажекенов) мен Асами арасындағы жастық пен махаббат сезімі мюзиклдің көр­кем­дік сипатын ашады. Қо­йы­лым­да оқиғаны өрбіткен өзге де тұшымды бейнелер бол­ды. Мы­салы, Астана қаласын­дағы автомобиль бөлшектері концерні зауы­т­ының иесі Тамура мырза (К.Байсейітова атындағы Ұлттық опера және балет театрының әртісі Евгений Чайников) мен Тамураның хатшысы, Арман­ның балалық до­сы, Сержан (Тал­ғат Галеев) рөл­дері. Қай кез­де де махаббат май­даны ға­шық­тар мен оларға қарсы тұрар бөгде ойлар­дың өзара арпа­лы­сынан тұрары хақ. Бұл Сержан мен жапонның ірі кәсіпкері Тамура Касуши­ко­ның арасындағы та­лас-тартыс. До­сына қашанда адал ниетті жі­гіт­тің сүйген қызы Марина (Елена Ганжа) Асамиді Ар­ман­ға ұза­тудың амал-айласын ой­лап таба­ды. Соңында барлық жастар ба­қытын тауып, қала жас шаңы­рақ­тардың шаттық күйіне бөле­неді. Үйлену тойында дом­бы­ра­мен қа­зақтың әндері орын­далады. «Құс­ни-Қорлан» шыр­қа­лады. Осы жерде айта кететін бір нәрсе, қа­зақ сахнасында ұлт­тық мюзикл­дің алғаш­қы қарлы­ға­шы қанат қақ­ты деуімізге болатын сияқты. Ән, би, сөз, музыка, сахналық басқа да өнер түрлерінің басы тоғы­сатын қо­йы­лымды жұрттың тап­жылмай отырып қызықтауы да сон­дықтан болса керек. Және ол бәріміздің соғып тұрған жүре­гіміз – Астанаға арналуы жас өнердің қанатын қомдап, қалып­таса түсуіне едәуір ықпал етеді деп сенеміз. Ел­орданың рухани көкжиегі өнердің осын­дай жаңа үлгілерімен толы­ға беруіне тілектеспіз. Қарашаш ТОҚСАНБАЙ. Суреттерді түсірген Советбек МАҒЗҰМОВ.