Қоғам • 02 Қазан, 2022
Қазақ қай ісінің де қайырымы мен қайтарымын көргісі келетін ізгі де ілкімді халық. Көшпелі өмірінде замана көшінен қалмай бір малын екеу етіп, төрт тұяқтысының етін азық, жүнін киім, сүтін нәр етіп тіршілік кешті. Отбасына оймақтай пайда тигізбей ел кезіп, жалғыз атымен далақтап шапқан далабезерді «берекесіз» деді. Қоралы жанға қоныс болса да жыққанда бір атанға ғана жүк болар киізүйін жазда жайлауына, қыста қыстауына тігіп, түзде малын көбейтті, үйінде ұрпағын өрбітті. Яғни икемсіз іске күйінді, игілікті іске сүйінді.
Руханият • 05 Қараша, 2020
Қашан көрсең де қиялына қанат бітіріп, қисайғаннан қисын іздеп, түзелгенге түйсік түзіп, жалғанның жұмбағын жалғыз шешкісі келіп жүретін бір пәлсапашы таныстың қарап жүрмей, лингвистикаға да әуестігі ауғаны бар еді. Бір күні жерден жеті қоян тапқандай қуанышты жүзбен «жүрек» пен «сүйек» сөздерінің түбірін тапқанын айтты.
