Президентіміз Қасым-Жомарт Кемелұлы Тоқаевтың мақаласынан исі Алаш баласы қастер тұтар аяулы Азаттықтың, тәу етер қасиетті кие Тәуелсіздіктің асқақ бейнесі айрықша көрінді. Мерейлі мемлекетіміздің бұл ілгері қадамға қалай жеткені көз алдымызда дегенмен, отыз жылдың оңай уақыт емес екені айтпаса да түсінікті. Оны беделді саясаткер, зияткер тұлға ретінде мемлекет басшысы бізден гөрі көбірек сезінеді. Азаттықты алудан гөрі қорғап қалу қашан да қиын.
Аталған мақалада тәуелсіздіктің негізгі тірегі тіл екені ашық айтылды. Ана тілдің айналасына күш біріктірмесек, ынтымақтаспасақ, ымыраласпасақ сырттан көз алартқан көп дұшпан тарпа бас салуы әбден мүмкін. «Еліміздің басты нышандарының бірі – мемлекеттік тіл. Қазақстанның мемлекеттік тілі қазақ тілі екені Ата заңымызда 90-жылдардағы күрделі кезеңнің өзінде нақты жазылған. Біз тәуелсіздік дәуірінде ана тілімізді дамыту үшін барлық жағдайды жасадық», деді Президент.
Тек қана тіл емес, тарихымызды, әдебиетіміз бен мәдениетімізді де жаңа ұрпақ көзімен қайта қарап, азат рухтың алтын қаламымен қазақ жүріп өткен жолды қайта таңбалауымыз керек. Көк түріктердің көне дәуірінен тамыр тартатын тереңдегі бай тарихымызды қайта саралауымыз қажет. Біздің шекарамыз – біздің тарихымыз. Осынау отыз жылдың оң қадамдары бізді жаңа белеске шығарды.
Президент мырза сөз басында кино жайлы да бекер айтпағаны белгілі. Себебі бүгінгі ұрпақ көбіне ақпараттар ағынын сол көгілдір экраннан көреді. Ғаламтордың ғаламат күшінің алдында кез келген ұлт қауқарсыз екенін көрсетіп отыр. Әрине, оның оң әсерін игілікке жұмсасақ дұрыс. Кинематография арқылы ұлттық идеологияны қалыптастырумыз керек. Бүгінде әлемді аузына қаратып отырған жойыттар әлдеқашан өліп қалған иврит тілін тірілтіп алды. Бұл жолда олар ең алдымен жойылып бара жатқан жойыт трагедиясын кино саласында алдыға шығара отырып, үлкен жоспарлы жұмыстарды аса бір қажыт-қайратпен көтеріп шықты.
Құлазып, құлдырайтын кез бұл емес. Том-том тарихымыз бар, бай, құнарлы тіліміз тірі, шегенделген шекарамыз байтақ. Бұл – Тәңірдің бізге берген басты сыйы, Тәуелсіздіктің жемісі. Осы құндылықтарды құлдыратпай жұмыла жұмыс істеуміз керек. Біздің кезең тоталитарлық жүйенің таптауында өтті. Ал бүгінгі жас буын ондай озбырлықтан ада, санасы еркін ұрпақ. Кемел келешектен үлкен қадам күтеміз.
Мақаладағы мына сұрақтар шынымен бізді қатты ойландырып тастады. Бұл сұрақтар және әр қазақтың жүрек сөзі болуға тиіс. «Азаттығымыздың айшықты белесіне шыққанда, әрбір саналы азаматты «Отыз жылда біз қандай жетістіктерге жеттік?», «Келер ұрпаққа қандай елді аманаттаймыз?», «Мемлекеттігімізді нығайта түсу үшін тағы не істейміз?» деген сауалдар толғандырары анық. Осы тұрғыдан алғанда, бұл – арман-мақсаттарымызды тоғыстырып, болашаққа тың серпінмен қадам басу үшін өткенге тағы бір мәрте оралатын, жетістіктеріміз бен кемшіліктерімізді ой елегінен өткізетін маңызды мезет».
Міне, келер ұрпаққа қандай елді аманаттаймыз деген сөздің астарында нендей ауыр жүктің тұрғанын сезінер кез жетті деп ойлаймын. Бұл – аманат жүгін арқалаған үлкен сөз. Азаттықтың отыз жылдығының алғашқы күндерінде оқыған озық мақалаға ойымызды әлі де қоса жатамыз. Алаш атауын айтудың зор мәні бар. Ұлт ардағы Әлихан Бөкейханның «Қазақ топырағындағы әр асыл тас қазақтың өңіріне түйме болып тағылуы керек» деген сипаттағы ұлағатты сөзі бар. Мемлекет басшысының бүгінгі мақаласынан да осы әділет жолын анық сеземіз. «Қазақ үшін тоқымдай жердің өзі қымбат, бір уыс топырақтың өзі алтын. Бірақ біз соны бағалай білеміз бе?! Жер қадірін білу жалаң ұранмен өлшенбейді», деді Қ.Тоқаев.
Мақаланың өн бойында Абай рухымен суғарылған ұлттық мүдде андағайлап тұр.
Серік АҚСҰҢҚАРҰЛЫ,
ақын, Абай атындағы Мемлекеттік сыйлықтың лауреаты