Қазір қайсысымыз болсын Әділетті Қазақстан тезірек орнаса екен деп тілейтініміз анық. Ендеше, осы атам заманнан аңыз-ертегіге арқау болған асыл арманды Мемлекет басшысы айқын мақсат етіп алға қойған қазіргі кезде оны жүзеге асыруға бәріміз бірдей атсалысуымыз қажет емес пе?
Бұл ретте Президент Қасым-Жомарт Тоқаевтың Ұлттық құрылтайдың Атырауда болған үшінші отырысындағы: «Мен Мемлекет басшысы ретінде Әділетті Қазақстанды құруды өзімнің басты міндетім деп санаймын. Президент болып сайланған алғашқы күндерден бастап әділдік қағидасын қатаң ұстанып келемін. Бұл идея 2022 жылы қыркүйекте жарияланған Жолдауымда толыққанды тұжырымдама ретінде көрініс тапты. Осы орайда «әділдік» ұғымының саяси риторикада және тәжірибеде қолданылуы белгілі бір сын-қатерлер туындатып, азаматтарды шамадан тыс үміттендіріп, олардың билікке талабын күшейте түсуі мүмкін деген пікір бар. Меніңше, бұл әділдік ұғымының аясын тарылтады, жұрт оны игіліктер мен ресурстарды тең бөлу деп қана қабылдайды. Шын мәнінде, әділдік – ең алдымен, жұрттың бәріне бірдей құқық беру және жауапкершілікті баршаға тең жүктеу деген сөз. Әділдік пен жауапкершілік – тығыз байланысты ұғымдар. Басқаша айтсақ, жауапкершілік болмаса, әділдік те болмайды. Әркім өз ісіне, міндетіне жауапкершілікпен қараса, жеке азамат та, бүкіл ел де табысқа жетеді. Әділдіктің қуаты осында», деген сөзі ойға оралады.
Өкінішке қарай, отандастарымыздың біразының бойында нақ осы қасиет – жауапкершілік жетіспейтінін күнделікті өмірде көзімізбен көріп, көңіліміз түсіп жүр. Жауапсыздық – биылғы алапат су тасқынына жол берген жоғары лауазымды шенеуніктерден бастап, қарапайым азаматтарға дейін кесел болып жабысқан келеңсіз құбылыс.
Жуырда бір шаруамен елордадан Көкшетау қаласына барып-қайтуға тура келді. Сол үшін «Индрайвер» қосымшасы арқылы Қ. деген такси жүргізушісімен алдын ала келісіп, ертеңгі сағат 9.00-де жолға шығатын болдық. Алайда Қ. уәделі уақытта келмеген соң, оған екі рет телефон соқтым. Бірақ ол қоңырау барып тұрса да, жауап бермеді. Арада бір сағатқа жуық уақыт өткенде өзі телефон шалды. «Кеше кешке сізден басқа, уағдаласқан жолаушыларым сапарға шығудан бас тартқан соң, бүгін Көкшетауға бармайтын болдым», деді ұйқылы-ояу күйде. Бұл жайлы маған неге уақтылы хабарламаған себебін айтып, кешірім сұрау ойына да кірмеген тәрізді. Сол сәтте кеше кешке менің «Индрайверге» кіріп, тапсырыс жасағанымды көрген талай такси жүргізушісі хабарласып, әлдеқайда қолайлы ұсыныс жасаса да: «Қ. деген таксишіге уәде беріп қойдым. Уәде – Құдай сөзі», деген уәж айтып, бәрінен бас тартқаныма бармағымды тістедім. Ойлап көрсем, Қ.-ға да, өзге таксишілерге де: «Қайсысыңыз ертең дәл сағат 9.00-де үйімнің алдына келіп тұрасыз – соның көлігіне мінемін», деп айтуым керек болған екен...
Содан «Индрайвер» арқылы тағы көлік іздеуге кірістім. Іле Е. деген такси жүргізушісі жап-жаңа шетелдік автомобилімен жетіп келді. Көкшетаудағы баратын орныма сағат 14.00-ге дейін жеткізуге уәде берді. Алайда жол бойы қасына отырғызып алған 12-13 жасар немересімен қалжыңдасумен және ұялы телефонымен әлдекімдермен сөйлесумен болып, жүрісі өне қоймады. Щучинск қаласына кіреберістегі ақылы жолмен жүргені үшін ақы алу пунктіне келгенде бүгінде көлік жүргізушілерінің көбі пайдаланып жүрген қолайлы мүмкіндікті қолданып, арнаулы шотқа алдын ала ақша аударып қоймағандықтан, «Каspi.kz» қосымшасы арқылы төлем жасайын десе, интернет желісі істемей қалып, ал қолма-қол ақшамен есеп айырысайын десе, қалтасындағы тиын-тебені жетпей, сасқалақтап, не істерін білмей едәуір дағдарды. Содан соң бізге, кабинадағы жолаушыларға бұрылып, қолма-қол ақшамыз болса, беруді сұрады. Ондай ақша менен ғана табылып, 2 мың теңгелікті қолына ұстаттым. Сөйтіп, ақы алу пунктінде 5 минуттай бөгелдік. Соның салдарынан Е. маған берген уәдесін орындай алмай, Көкшетауға сағат 14.10-да әрең жеткізді. Мен қатысатын іс-шара дәл уақытында басталып кеткен екен, ұяттан қысыла-қымтырыла кіріп, көпшіліктен кешірім сұрауыма тура келді.
«Индрайвермен» итшілеген сол сапарды сірә да ұмыта қоймаспын.