Елімізде алғаш рет «Пробация туралы» дербес заң қабылданбақ. Бұл – Мемлекет басшысының Бес институттық реформаны жүзеге асыру жөніндегі «100 нақты қадам» – Ұлт Жоспарының 33-қадамын жүзеге асыру бағытында қолға алынған жұмыстардың нақты нәтижесі. Құқықтық әрі зайырлы ел ретінде еңсе тіктегелі бері ұлттық заңнамамызға оң өзгерістер енгізіліп келеді. Қол жеткізген жетістіктеріміз де аз емес. Соның бір айғағы – жаңа заңға арқау болған пробация қызметінің кең үрдіс алғаны. Осы мәселе төңірегінде бізге ІІМ Қылмыстық атқару жүйесі комитеті төрағасының орынбасары, әділет генерал-майоры Мейрам АЮБАЕВ айтып берді.
– Мейрам Ақатұлы, таяуда Астанада «Пробация туралы» заң жобасын талқыға салған халықаралық дөңгелек үстел өтті. Бір байқағанымыз, басқосу барысында жобаға қатысты халықаралық сарапшылар тарапынан жасалған ескертулер көп екен. Осы жөнінде не айтар едіңіз? Жалпы, заң жобасын халықаралық деңгейде талқыға салудың қажеттілігі қанша?
– Бұл шараға біз Ұлыбритания, АҚШ, Нидерланд, Ресей Федерациясының білікті мамандарын арнайы шақырдық. Өйткені, онда бас бостандығынан айыру орындарынан босатылған және пробация қызметінің есебінде тұрғандарды әлеуметтік оңалту мәселелері қозғалды. Оның үстінде, бұл пробация қызметі шетелдік тәжірибеден алынған. Сол себепті заң жобасына қол қойылмай тұрып, бізге халықаралық сарапшылардың кеңестеріне құлақ түрген артықтық етпейді.
– Заң жобасын дайындау барысында қай елдердің тәжірибелері негізге алынды? Дәл осы елдерді таңдаудағы себеп неде?
– Біз пробация моделінің негізін нақты бір елден ғана алған жоқпыз. Шетелдік тәжірибені зерттей келе бұл саланың құрылымы тым күрделі әрі әр алуан екенін байқауға болады.
Пробация қызметінің бақылауында тұрған сотталғандардың санаттары да түрліше. Олардың ішінде шартты түрде сотталғандар да, үкімдерінің орындалуы кейінге шегерілгендері де, шартты түрде мерзімінен бұрын босатылғандар да, сондай-ақ, қатаң бақылауға алынғандары (электронды мониторинг) да бар. Кей елдерде бұл қызмет қоғамдық және түзеу жұмыстары түріндегі жазаларды орындайды. Пробация қызметі құрылымының сан алуандығын мемлекеттік басқару органдарының ерекшелігі, өзіндік құқықтық дәстүрі, жаза түрлерінің айырмашылығымен де түсіндіруге болады. Әр елде бұл ұғымдар әртүрлі. Сол себепті де әр елде пробацияның модельдері де әр қилы. Мысалы, Ұлыбританияда іске қосылған сотқа дейінгі, шартты үкімдік және постпенитенциарлық пробация түрлерін осы елдің ІІМ бақылауына алған. Ал АҚШ, Польша, Чехия мен Словакия секілді мемлекеттерде бұл қызмет Әділет министрлігіне қарайды.
Пробация қызметінің басты бағыты – құқық бұзушы мен қылмыстық профилактиканы қайта әлеуметтендіру, сондай-ақ, мемлекет бюджетін үнемдеу болып табылады.
– Пробация туралы еліміз ең алғаш рет 2010-жылдары ести бастады. Ізгілік пен қамқорлық қағидатын ұстанған бұл қызметтің нақты нәтижесі қандай?
– Жалпы, пробацияға қатысты жұмыстар 2010 жылдан бері жүргізіліп келеді. Қазақстан Республикасының 2010 жылдан 2020 жылға дейінгі кезеңге арналған құқықтық саясат тұжырымдамасы бекітілгелі бері бұл бағыттағы жұмыстар жоспарлы әрі жүйелі түрде жүзеге асырылуда. Нақтырақ айтсақ, бір жылғы қарқынды жұмыстан кейін 2012 жылы ақпан айында Қылмыстық атқару инспекция құрамында пробация қызметі бөлімдері құрыла бастады. Бұл бөлім мамандарының міндетіне шартты түрде сотталғандарды бақылау ғана емес, сондай-ақ, құқықтық көмек көрсету де енді. Нәтижесі жаман емес. Сотталғандардың қайта қылмыс жасау санының бірнеше есеге азаюы соның айғағы.
Сырт көзге пробация жүйесі жазасын өтеушілерге белгіленген тым жеңіл жаза түрі болып көрінуі мүмкін. Бірақ шынында осы жүйенің арқасында қаншама адам тәртібін түзеп, келесі жолы қылмыс жасамауды толық түйсінеді.
Пробацияның тек екі моделін қолдану арқылы қайта жасалатын қылмыстарды азайтуға қол жеткіздік. Қазіргі таңда бұл қызметтің тиімділігін одан әрі жандандыру, сондай-ақ, пробация қызметінің жаңа моделін құру бойынша жұмыстар жалғастырылып келеді.
– Сотқа дейінгі пробация мен пенитенциарлық пробацияның аражігін ажыратып айтсаңыз. Заң жобасында айтылатын «сотқа дейінгі баяндама» деген не?
– Пробация қызметінің басты көздегені – шартты түрде бас бостандығынан айырылғандарға әлеуметтік-құқықтық, психологиялық, медициналық көмек көрсету арқылы олардың қайта қылмыс жасауларына жол бермеу. Өмір болған соң, «жаңылмайтын жақ, сүрінбейтін тұяқ жоқ». Ал сотты болып жазасын өтеп жүргендерді өмірге қайта бейімдеудің мәні зор. Өйткені, сотқа дейінгі пробацияның негізгі мақсаты – қылмысқа барған адамның әлеуметтік маңызды байланысын сақтап қалу болып табылады. Ал сотқа дейінгі баяндама қылмыстық қудалау органдары, сот өтініші бойынша жасалады. Бұл құжат сотталушының жеке мінез-құлқын толықтай ашып береді. Сондай-ақ, оған қатысты бас бостандығынан айыруға балама жаза түрлерін қолдануға мол мүмкіндік туады. Аяғын шалыс басып, сүрінген адам үшін осының өзі түзеу, оң жолға салу.
Егер сот бас бостандығынан айыру туралы үкім шығарса, пенитенциарлық пробация қолданылады. Бұл кезде пенитенциарлық пробация қызметкері сотталғанды үкім шыққан күннен бастап қоғамға қайта бейімдеуді қолға алады. Қазіргі таңда жазасын өтеп жатқандарды әлеуметтік қайта бейімдеуге бағытталған арнайы бағдарлама дайындалуда. Бағдарламада сотталғандарға әлеуметтік-психологиялық көмек көрсетумен қатар, білім беру, кәсіп үйрету кешені қарастырылған. Темір торда телміріп, торығып отырғанша орта және кәсіби техникалық білім алып, бір кәсіптің қыр-сырын үйрену сотталғандардың ертең бостандыққа шыққанда да босқа сенделмей, қоғамда өз орнын тауып кетуіне сеп болары анық. Осының бәрі, тіпті, абақтыда отырған кездің бәрінде сотталғандарға психологиялық көмек беру тәртібі қазіргі қылмыстық атқару заңнамасында толықтай жазылған.
Алайда, түрме телі-тентекті тезге салып, түзу жолға түсіре ме? Мәселе осында. Жасыратыны жоқ, жұрт түрме тіршілігін көріп келген жанға күдікпен қарауын қойған емес. «Сотталып келген» деген сүрең сөз соңынан сүйретіліп, бойын тіктер кезде аяғынан шалып, өмірінің соңына дейін қара таңба болып қалғандар қаншама?! Түрме толықтай түзеу мекені бола алмайтынын осы тар қапастан шыққан талайдың қырын кеткен тағдыры дәлелдеп берген. Себебі, тауық ұрлап түрмеге жабылып, шыққанда кісі өлтірудің «қыр-сырын» «меңгеріп» алғандар, өкінішке қарай, аз емес. Ендеше, өмірде сүрінгендердің бәрін түрмеге тоғытпай, қоғамда бейімделуіне мүмкіндік берудің де игілікті іс екенін естен шығармаған жөн болар.
Әңгімелескен
Бану РАХЫМБАЙҚЫЗЫ,
Журналист